Ga naar de inhoud

The stones remain

Ooit plaatste ik hier een foto en de lezers mochten raden wat/waar het was. Geen Kunst heette dat stukje en het antwoord (vrijwel ogenblikkelijk geraden) was een marmerplaat bij Swaalf. De firma reageerde zelf ook, met de welkome aanvulling dat het rose marmer afkomstig was uit Vila Vicosa, in Portugal. 

Ik loop regelmatig over de Korte Verspronckweg. ‘Mijn steen’ staat er nog, maar deze week werd hij aan het oog onttrokken door een ander pronkstuk, eveneens met een link naar een oud RaDa-stukje, Stadsfossielen. Tot nu toe is het er niet van gekomen om navraag te doen naar de herkomst, maar jee… hij is zo intrigerend dat ik ‘m vast publiceer. De foto is niet je dat, want over het hek genomen.

fossielen

Dat rose is de steen van de prijsvraag, mijn nieuwe vondst staat er voor. Fossielenoorlog, fossielenballet, fossielencruesli – hoe noem je zoiets?

mikrofossiel

In Schotland (waar ik het eigenlijk niet meer over zou hebben, maar ja…) kwamen we aan de oever van de Annan langs een vervallen kerkhofje in een weiland. De compromisloze zerken maakten ons eerst wat huiverig, maar er was een toegangshek, en een informatiebord. Daar lazen we dat de plaats sinds de zevende (7e!) eeuw wordt geassocieerd met St. Kentigern of Munro. Er waren restanten zichtbaar van een dertiendeëeuws kerkje.

graveyard 

De meeste graven dateerden uit de 17e en 18e eeuw. We doolden wat rond over de groene zoden en mijmerden er op los, geholpen door de tekst bij het info-bord: ‘THE STONES REMAIN.

1 gedachte over “The stones remain”

Reacties zijn gesloten.