Ik ben vaak heel kort dom heet de recente, zeer genietbare verzameling columns van Esther Gerritsen, die gefrappeerd kan worden door het geheimzinnige, zachte roze dingetje dat zich heeft verstopt in haar kapsel… ah, uh… het is haar oor.
Zelf zag ik vandaag (op het platteland bij Ammerzoden, aan de Maas) aan een wel erg lange paal een waarschuwingsbord tegen neerstortende koeien.
Het was dat de huisdichteres beter bij de pinken was dan ik.
En het scharnier opmerkte dat de paal als slagboom kon laten functioneren. Zo doen ze dat daar.
(Meer over deze streek en mijn dierlijk onbegrip hier)