We liepen in de omgeving van Vasse en ons wandelgidsje kondigde een bronvijver aan met ‘kraakhelder water’. Daar kan niemand tegen zijn.
Of was het kwaakhelder water?
Het was niet zo erg als bij de kikkers in een boek van Richard Brautigan die alleen even geen kik gaven als er iemand ‘Campbells’s Soup!’ tegen ze krijste, maar ze lieten zich ongegeneerd horen. Zien was een ander verhaal, hoewel…
En toen ik er één zag, lekker loungend in de zon, zag ik er meer. Ze poseerden gewillig, zij het niet bevallig.
De taxonomie schijnt een crime te zijn – daar ga ik me vandaag niet in verdiepen. Maar leuk waren ze wel, die kleine blaaskaken. Vandaag had ik natuurlijk Randy Newman in mijn hoofd, The World isn’t Fair, gericht tot Karl Marx. Over het schoolplein, waar mooie vrouwen hun kinderen afhalen.
Karl, you never have seen such a glorious sight
as these beautiful women arrayed for the night
just like countesses, empresses, movie stars and
queens
And they’d come there with men much like me
Froggish men, unpleasant to see
Were you to kiss one, Karl
Nary a prince would there be
En om af te kickeren had ik mijn verschoten kikker-T-shirt aangetrokken.
Een mens mag zichzelf best eens kietelen, toch?
P.S. Het RaDa schreef eerder over nanokikkers en dikkopjes
Wij hadden een kikkermomentje in Pierre le Voisin in Groningen, vlakbij de zeehondencrash. Dat daar niets aan gebeurt, zo’n vrouw die het Wad op gaat om zeehondjes te roven…