Net wat we nodig hadden – dat was NIET wat ik dacht toen er vanochtend een paar dikke, zwarte wanten op de kokosmat lag.
En dat was waarschijnlijk ook wat de wantengever had gedacht… 36 graden in de schaduw, alle mussen dood van het dak gevallen en volgens het KNMI aanhoudend tropisch tot september: ik kan wel zonder.
Een damesmaatje zo te zien (ah, size 6), en zo te ruiken net gewassen met een geparfumeerd wasmiddel. Goretex en op een merkje staat dat ze afkomstig zijn van www.ziener.com – al 67 jaar Beierse skikleding.
De gulle (terug)gever had er geen briefje bij gedaan. Ook de huisdichteres wist niet van wanten. Misschien heeft de hele straat een paar dameswanten cadeau gekregen vandaag? En wat zal de winter ons nog brengen aan anonieme giften? Bikini’s, een snorkel, een hor, een sorbetparasolletje of een koelpetje waardoor het gestoofde brein tijdens een hittegolf toch nog enigszins functioneert?? Ik kan niet wachten.
Ook raar, gezien in het Jan en Piet Museum:
Het zal je kind maar wezen.
Haaaa, zo zie je maar weer, ik moet niet proberen alles te controleren en netjes toe te lichten want de dingen maar half doen leveren vaak meer op !
Want wanten hebben in de zomer toch niks beters te doen dus dachten ze, samen aan de wandel, bestemming bekend ! En wanten schrijven nooit briefjes. Ook al bedenk je hoe het moet, het loopt tot in den treure soms helemaal anders !
Zoals laatst toen ik een pop voor mijn totaal voorstelling. Een oosterse prinses, groter dan ikzelf in de achterbak van de auto gooide en een dame in Heemstede zich rot schrok omdat ze dacht dat het een kind was. Slik…ik heb niet eens kinderen…
Als ik haar in een kledingzak stop denken ze dat het een lijk is…ten einde raad dacht ik, laat ik het hoofd ( masker, pruik, vorm van een hoofd ) losschoeven dan vervoer ik twee delen; geen gedoe meer. Met al het gesjouw van rekwisieten viel, zonder dat ik het doorhad, haar hoofd bij mij thuis op de oprijlaan op de grond. Pikkedonker was het. Zelf is ze ook niet blond dus, ja, weet ik veel…
Mijn buren, zeer welgestelde nette mensen, zullen haar niet gevonden hebben.
Dan was de stilte van mijn woonomgeving vast en zeker …….na ja, je snapt het wel.
Het was nacht, volle maan en ik zat me binnen te vervelen.
Gelukkig is een indiaase prinses in principe niet eetbaar, dan hadden de hertjes aan haar gezicht geknabbelt…brrr.
Ik werk wakker. Veels- te vroeg. Iets zei me, ga naar buiten, je vergeet iets.
En dan te bedenken dat de voorstelling waar ze in mee speelt eigenlijk een kinder voorstelling moet voorstellen….
Liefs !