Bakkersvuur

Het was een haastig geïmproviseerde picknick dus ik had lukraak het een en ander in de AH-mand gemikt. Die twee appelgebakjes zagen er goed uit, de compromisloze rode sticker met €1,99 had misschien ook geholpen – het was in elk geval niet de wervende tekst die me het beslissende duwtje had gegeven.

Die zag ik pas later: ‘Bakkersvuur gevangen in de warme kleuren van een traditionele appelpunt’.

Bakkersvuur!?! Is dit een variant op de Liefde&Passie die ze bij Albert Heijn dag in dag uit door het kleffe brooddeeg klutsen?

In de appeltaart van de concurrent zit bakkersburnout, bakkersbalen, bakkersfrustratie, bakkersgal, moeten we dat concluderen? Die stumpers werken zich het bakkerssnot voor ogen aan postmodernistische appelexperimenten in koude kleuren en random vormen.

Of moeten we hier letterlijk aan traditioneel warme ovenvlammen denken – alleen, waar slaat dat ‘gevangen’ dan op? Alsof je een steekvlam in je gezicht kunt krijgen du moment dat je er met een taartvorkje in prikt. Wat een rare dissonant trouwens tussen al die feelgood woorden, ‘gevangen’ – dat zou ik er uitgevist hebben als uitgebluste, balende, gefrustreerde AH-copybakker.

Al een paar dagen varieer ik nu dwangmatig op de ingrediënten van die tekst, als een soort koelkastpoëzie.

Bakkerspunt gevangen in vurige kleuren van traditionele warmte
Kleurige vuurwarmte gevangen in traditie van puntbakker
Traditionele warme bakker gevangen in kleurige punt van vuur
Gekleurde gevangene vuurt warm op traditionele puntappel.

Zou het verschil maken in de verkoopcijfers, vraag ik me af. Appie mag het weten…