Ga naar de inhoud

Jeugdtraining

Herten – je kunt ze afschieten, je kunt ze ook laten verkommeren in de overbevolkte Waterleidingduinen. Het laatste woord is er voorlopig nog niet over gezegd. Vandaag meldt Grote Broer het HD dat op de nieuwe natuurbrug over de Zandvoortselaan een schrikdraadversperring wordt aangebracht speciaal voor damherten. Het damhert is de neger van de natuur, om het met John Lennon te zeggen.

Vanochtend (en wat een ochtend!) stond ik als betoverd te kijken naar een stel jonge herten. Niet in het open veld, maar bij de kinderboerderij in Bloemendaal. Toen ik om kwart voor acht langsfietste zag ik een vijftal ranke, jonge hertjes met verbluffende snelheid over het terrein schichten. Ik kneep in de remmen. Eerst vermoedde ik paniek – veroorzaakt door een bijtgrage hond of iets dergelijks. Telkens als ik dacht dat ze de omheining zouden versplinteren, zwenkten ze (met twintig centimeter speling tussen hun neus en de grens van hun territorium) en accelereerden in de tegenovergestelde richting. Veertig, vijftig kilometer per uur?

Het duurde even eer ik door had dat ze in formatie liepen en met kleine variaties een parcours aflegden. Het was jeugdtraining! Ze deden nietzo maar wat, leek het. Eén groter hert liep mee (de moeder?) en zal hebben vastgesteld dat het met het sprintvermogen en de conditie van de jongste generatie wel snor zat. De senioren hielden zich afzijdig en wachtten duf op de eerste bezoekers met broodresten.

Een paar minuten keek ik naar het gracieuze schouwspel. Bewonderend en ook een beetje ontroerd. Liever had ik ze een groter speelveld gegund. Maar ze maakten er het beste van onder de gegeven omstandigheden. Dat is ook al heel wat, zeg nou zelf.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *