Instandhoudingsritten

Het is (of heb ik iets gemist?) nog geen lijstjestijd, maar mag ik desondanks mijn nominatie bekend maken voor het treurigste woord van 2013? Het stond vandaag in de NRC en is een spin-off van de komitragedie / tragikomedie rond de afgeserveerde Italiaanse hogesnelheidstrein:

Instandhoudingsritten!

De NS laat de Fyra ‘s nachts leeg door het land rijden, eens per maand, om roestvorming te voorkomen. Ze rijden met een snelheid van 100 km/uur (een sukkelgangetje voor zo’n V250).

Instandhoudingsritten – omdat je beseft dat die krengen nooit meer ‘echt’ zullen rijden, maar je verlies niet wilt accepteren. Bij het oudvuil wil je ze nog niet zetten, dus…

In overdrachtelijke zin voorspel ik het woord een grote toekomst. Op velerlei terreinen van het leven worden instandhoudingsritten gemaakt, tegen beter weten in – denk aan miskopen, futloze carrières, liefdeloze huwelijken, kansloze projecten, reizen omdat je je ‘dagen’ moet opmaken en bezoekjes uit beleefdheid.

Lege treinen door de nacht – zonder prestige, zonder passagiers. Het zal wel weer een te creatief idee zijn van de RaDa-reda, maar kan Muggenmeester Schneiders niet aanpappen met de NS-bonzen en pleiten voor aansluiting van onze stad op het nachtnet? Laat die instandhoudingsritten eindigen in Haarlem! En bij daglicht kunnen de treinen, ontroest, weer op een zijspoor.