Ga naar de inhoud

Achtervolgingswaan 1

Het zou het begin van een filmscenario kunnen zijn: man op de fiets, nietsvermoedend op weg naar zijn werk. Het is koud, en nog donker. Als hij een bouwplaats passeert, bijvoorbeeld bij de Dompvloedslaan in Overveen, start achter hem met veel geraas een vorkheftruck met zwaailicht.

De man slaat rechtsaf, voor het stadhuis van Bloemendaal langs. De truck eveneens. De afstand tussen fietser en truck varieert, van twintig meter tot tachtig. Bij verkeersdrempels loopt de fietser uit, op rechte stukken nadert de truck. De man wordt ongemakkelijk van het aanhoudende jengelende, gierende geluid van de motor achter hem.

Bij de Mollaan slaat hij linksaf (onder normale omstandigheden een fijn gedeelte van zijn fietsroute, langs Thijsse’s Hof). Het motorlawaai blijft. Tussen de 20 en 25 km/uur gaan ze, en bereiken zo het kruispunt bij de Brederodelaan. Zal ik remmen en hem voorbij laten gaan, denkt de man, die niet aan achtervolgingswaan lijdt. Maar wat als hij óók stopt? Achtervolgingswaan kan je ook kríjgen. De man fietst nu harder, van ergernis. Nee, nog niet van paniek. Als hij omkijkt ziet hij in de cabine alleen het silhouet van de bestuurder; het zwaailicht flakkert over de twee scherpe metalen spiezen aan de voorkant van het voertuig.

De weg langs het meertje van Caprera is verlaten, de witte koeien in de weilanden kijken nauwelijks op. De man heeft een voorsprong van vijftig meter als hij afslaat bij de Bergweg en even achteroverleunt in het zadel. Op dat hockeyloze tijdstip is daar zelden verkeer. Het duurt even eer hij beseft dat de verwachte stilte niet is gekomen. De vorkheftruck volgt nog steeds dezelfde route als hij. En komt dichterbij. De man demarreert.

Achtervolging2

Het was het begín van een scenario, schreef ik, en tot zover is het echt gebeurd (zie kaartje). Die man dat was ik! Bij de steile helling van de Bergweg heb ik het briesende monster afgeschud / was hij bij de plek waar hij moest vorkheffen. Nadien heb ik geen aanvallen van paranoia meer gehad / ben ik niet meer hinderlijk gevolgd. Maar voor iedereen komt er vroeg of laat natuurlijk een moment waarop hij zeker weet dat zoiets geen toeval kan zijn. Is het niet bij de vierde afslag, dan toch wel bij de tiende.

Misschien moet die film een ander perspectief krijgen. De hoofdpersoon is een vorkhefchauffeur die er een pervers genoegen in schept onschuldige mensen te achtervolgen, net zo lang tot ze… Geïnteresseerde regisseurs kunnen een mailtje sturen naar gratiscarrièreboost@radanoia.nl

4 gedachten over “Achtervolgingswaan 1”

  1. ‘Je weet pas echt dat je een probleem hebt als de machinist van zo’n geval kromme cigaretjes rookt en een baseballcap achterstevoren boven zijn ongure tronie heeft staan..’
    zou er in de ‘Mad’ staan.

  2. Bekijk dit vanuit de vorkheftruck: welke fietser schept er een pervers genoegen in om kilometers lang voor mij uit dezelfde route te rijden?

  3. Tom heeft een punt! In een heel uitgestrekt en verlaten bos zonder gemarkeerde routes presteerde een voor mij lopende vrouw het eens om bij 5 achtereenvolgende kruispunten mijn route te kiezen. Ik kreeg het er projectiegewijs benauwd van en besloot bij de 6de een andere afslag te nemen en een omweg voor lief te nemen. Na tien minuten of zo doemde ze toch weer voor me op. Ik raakte toen bevangen door een soort Isfahan-gevoel, maar een misdrijf plegen is nu eenmaal niet mijn ding.

  4. Tom’s opmerking doet me een beetje denken aan de visie van Dirk Gently, Douglas Adam’s “holistic detective”, die tijdens een onderzoek willekeurige automobilisten gaat schaduwen, omdat alles in het universum nu eenmaal verband met elkaar houdt.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *