“Ik krijg daar echt pukkeltjes van, dus ik ben blij dat we dat niet hebben gedaan.” Aldus Doekle Terpstra vrijdag in de IJmuider Courant (29-11) over een voorgestelde cosmetische naamsverandering van ‘zijn’ in opspraak geraakte Inholland.
Ik controleer de bijgeplaatste foto van de bestuurder, die er gaaf op staat – al weer genezen die pukkeltjes. Een hoofd als een stuiterballetje. Gooi het (doekledoekledoekle) tegen een bakstenen muur, knikker ermee, of laat de hond erop kauwen… dit hoofd kan alles hebben.
Aanleiding voor het interview is dat de Inholland-opleidingen Media en Entertainment Management (MEM) en Commerciële Economie erin zijn geslaagd hun accreditatie te behouden. De hogeschool is daarmee ‘toekomstbestendig’ (Terpstra’s term), en biedt ‘op alle locaties kwaliteit’. Zoals het vroeger was, mag het nooit meer worden. Terpstra richt zich vanaf nu op ‘het borgen van kwaliteit’*** en ‘er is kritische tegenspraak over het onderwijsniveau georganiseerd’.
Georganiseerde kritische tegenspraak! Voorheen hoorde je uit een verre collegezaal soms boegeroep, of iemand schopte in de gang een prullenbak omver als de bewegwijzering van de Theo-route verwarring wekte. Hoe anders gaan de dingen nu! Ze prikken een datum en dan proberen de deelnemers beurtelings dingen te zeggen waar Doekle puistjes van krijgt. Een extra studiepunt per puistje, zou het zo werken?
Zoals te verwachten, toont de bestuursvoorzitter zich ingenomen met wat er is bereikt. “Ik buig diep voor mijn collega’s die tegen de stroom in en ondanks publicitaire en politieke druk dit voor elkaar hebben gekregen. Daar mogen we beretrots op zijn.”
En de oud-collega’s? Een paar weken geleden zat ik in een Haarlems restaurant toevallig naast een vage kennis. Het zurige gesprek aan die tafel ging over werkdruk, en de naderende re-re-reorganisatie. Wie zou er de klos zijn en hoe hard zouden de achterblijvers moeten werken? We raakten aan de praat en zo weet ik dat hun ongeorganiseerde kritische tegenspraak over Inholland ging. Het eind van de malaise was nog niet in zicht. De komende maand werden de kaarten opnieuw geschud. Sinds 2010 zijn er al 700 voltijdbanen verdwenen daar. Ik beweer niet dat het anders kon, maar een vermelding van al die ontslagen zou in het goednieuwsverhaal van de oud-vakbondsman niet hebben misstaan.
***Toen de term nog nieuw was schreef ik Borg je maar!