Zandkunstenares

Eerst even de slechtste conversatie ooit, zoals gisteren hier thuis gevoerd. Ik rommelde zwijgend wat in een rommella en de huisdichteres (koptelefoontje op, paperassen sorterend) zei:”Wat zei je?” “Niets”, zei ik.

Zo, dat was ‘m. Beckettesque, toch? De stemming was trouwens opperbest, ik had kweeperen gekocht, waarover misschien later meer, en je moet het belang van verbale communicatie ook niet overdrijven.

Van woordkunstenaars naar zandkunstenaars. Ik wil jullie attenderen op mijn goede vriendin Gerrie Hondius. Striptekenares, schrijfster van Ik ontmoette een man, ontwerpster van een glas-in-loodraam in de Bakenesserkerk, ondergrondse kunst in de Appelaar, het interieur van snackbar de Vlaamsche Reus, presentatrice en organisatrice van het Voorleestheater, cabaretière en nog zo wat. Ze maakt ook nog eens voortreffelijke pruimenjam. Vorig jaar heeft zij zich op het zandtekenen gestort en met succes. Zie hier wat ze met Roodkapje kan:

Roodkapje door Zandtekenares Gerrie Hondius

Tot voor kort werkte Gerrie met een theaterproductiebedrijf, maar om redenen die er hier niet toe doen, wil zij voor zichzelf beginnen. Dat heeft nogal wat voeten in de aarde/het zand en daarom is ze crowdfinder geworden. Ze legt het zelf helder uit in een kort, door André Rooijmans gemaakt wervingsfilmpje. Dus als je Gerrie een warm hart toedraagt, klik daar als de wiedeweerga heen en volg de instructies.

Voor wie nog over de streep getrokken moet worden, hier Gerries portret van de voltallige eenpersoons RaDa-reda: