Bavocentristisch is het RaDa en bavocentristisch zal het blijven. Haarlem op zijn Haarlemst. Kleinsteeds in de beste zin des woords: zonder neer te zien op benepen plattelanders en zonder minderwaardigheidscomplex tegenover avantgardistische lefgozers en megalomane roeptoeters uit Rot- of Amsterdam.
Niettemin… Vandaag werd ik stinkend jaloers. En niet zo’n beetje stinkend! Bij het opruimen van de laatste kranten van 2013 zag ik in de NRC van 27 december een door mij aangegeelde URL in een artikel over een project van Tracy Metz e.a. Het streven is om het fenomeen stad, en Amsterdam in het bijzonder, vanuit onverwachte invalshoeken te belichten. Zo is er een maandelijkse talkshow rond dit thema en onlangs werd een blogestafette afgerond – in december verscheen dagelijks een nieuwe bijdrage van De Stad door andere ogen. RaDa-lezers die Loper in Ruste kennen, zullen begrijpen dat mijn belangstelling direct was gewekt.
Wat ik aantrof overtrof alle verwachtingen. Wat een schatkamer! Ik heb nog lang niet alles gelezen, maar ik zet jullie vast op het spoor. De eerste bijdrage, van Erik Kessels, gaat over de eendagssculpturen die ontstaan door het deponeren van grofvuil en ander afval. Russell Shorto schrijft over de eerste straatverlichting, al in 1669, die van meer dan praktische waarde was. De 2556 lantaarns die Jan van der Heyden ontwierp en installeerde, waren een mijlpaal in het denken over wat een stad moest zijn. Intrigerend is ook het stukje van Sanne Verbeek over Tussenruimtes, strookjes niemandsland zo smal dat geen projectontwikkelaar er iets mee kan. Nog ééntje, en dan laat ik jullie los om zelf op speurtocht te gaan. Het project Time Maps hertekent landkaarten door niet te denken in afstanden, maar in tijd. Hemelsbreed kunnen twee plekken op gelijke afstand van (ja, we zijn weer thuis!) Haarlem liggen, maar de reistijd met het OV kan verschillen. Kijk, zo:
Nee, ík ga het niet opzetten, maar wat zou het prachtig zijn als er voor Haarlem een vergelijkbaar initiatief kwam. Een paar überhaarlemmers die hun schouders eronder zetten en de gemeente die het oppikt – en de stad eens promoot op een minder stereotiepe manier dan gebruikelijk sinds de conceptie van het eerste bloemenmeisje. Oei, daar vraag ik wel veel…
Ten slotte een foto van de (ahum…) Amsterdamse Poort bij avond (en volle maan), om te vieren dat De Dwarse Man een nieuw stukje heeft.
Deze foto van de Amsterdamse poort kan nooit ‘s avonds zijn gemaakt.
De verschrikkelijke belichting is tot ver na middernacht in bundels gericht op de poort en haar bewoner. Eigenlijk is er binnen geen licht meer nodig. Het zou niet binnen schijnen maar door storm zijn de lampen nu zo gericht dat men er bij lezen kan.
Geprezen zij de dag dat de gemeente eindelijk overgaat to glijverlichting als bij alle Haarlemse monumenten.
Met vriendelijke groet,
Fredi Hartman.
@Fredi: mijn digi-camera heeft een beter geheugen dan ik. Het was 14 december om 18:28 uur; maar het lijkt me inderdaad geen pretje om in de spotlights te wonen en niet aan de schakelaar te mogen komen. Ik hoop dat je die glijverlichting snel krijgt.