Het radioprogramma Café Smout met Mylou Frencken en Ziggy Klazes is verkast van Stempels naar Studio. Gisteren las ik er mijn column Bavoborduren voor, waarin ik nogmaals de aandacht vestigde op Amsterdam door andere ogen.
Al bloghoppend op die site kwam ik bij een bijdrage van Dagan Cohen, De weerbarstige stad, waarin hij een nachtmerrie beschrijft die hij had: de anders zo bedaarde stad trilde op zijn grondvesten. Er was een vulkaanuitbarsting, straten stonden in lichterlaaie, vertrouwde landmarks als de Rembrandttoren ontbraken – ingestort. Na het eerste afgrijzen bespeurde Cohen bij zichzelf ook ‘een vreemd soort kick’ – de altijd zo braaf doortuttelende stad had zich verpopt tot een ‘grillig monster’, een kwaadaardige tegenstander, en dat gaf hem onvermoede energie.
Aan dit schrikbeeld verknoopt Dagan Cohen losjes een paar voorbeelden van de taaiheid van de menselijke soort: skaters in Christchurch die een paar dagen na de aardbeving (7.1 Richter, 150 doden) uitbundig hun kunsten vertonen boven de scheuren in het wegdek en een markt in Thailand die achtmaal daags wordt afgebroken voor een passerende trein.
Cohens nachtmerrie houdt mij al een paar dagen bezig. Het is een masochistisch gedachte-experiment om je je eigen stad voor te stellen als hulpeloze prooi van verwoestende krachten: het station verwrongen, de Nieuwe Kerk in puin, het NH-Archief verkoold en hier en daar een wijk tegen de vlakte. Mijn eigen huis is van 1914 – hoe vanzelfsprekend is het eigenlijk dat het na honderd jaar nog overeind staat?
Het een en ander komt bij elkaar in een intrigerende foto die onlangs langskwam op Twitter via Historical Pics, met als bijschrift ‘Keep Calm and Carry On’. London readers continue to browse at a bombed library, WWII.
Kwestie van prioriteiten, hè? Als er weer eens een campagne komt om de ontlezing tegen te gaan, kunnen de bibliotheken deze foto misschien inzetten.
Prachtige foto. Zou hij echt zijn?
Deze getrukeerde en/of geënsceneerde propagandafoto in het kader van de campagne ‘Keep calm and carry on’ lijkt me toch echt niet geschikt voor een eigentijdse actie tegen de ontlezing. De boodschap die overgebracht wordt is dat lezers stoïcijnse/autistische egoïsten zijn, zonder besef van behoud van cultureel erfgoed. Het dak is namelijk weggebombardeerd en deze soms eeuwenoude folianten in de bibliotheek van Holland House in Kensington zijn dus blootgesteld aan het uiterst onbestendige Engelse klimaat. Alle hens aan dek, geen seconde te verliezen en als de weerlicht die boeken veiligstellen. Meehelpen of wegwezen, zou ik tegen deze drie heren gezegd hebben.