Het is nog vroeg & ik ben nog duf. Bij Athenaeum Haarlem pak ik van de poëzietafel een exemplaar van de Verzamelde Gedichten van Ida Gerhardt. Het is een kloek boek en ik sla het open op een willekeurige pagina, bij een vierregelig vers.
Ik knipper met mijn ogen, lees het andermaal en laat het boek aan de verkoper zien. “Zie jij ook twee spelfouten?”
Ja, ‘Leopolds’ zou ook zíjn voorkeurspelling zijn, en niet ‘Leopoids’; en het gedicht wint aanmerkelijk aan betekenis als ‘hij Leopoids genade’ wordt veranderd in ‘bij Leopolds genade’. Dan krijg je het oorspronkelijke Kwatrijn in Opdracht.
Als illusionist had ik er een staande ovatie mee kunnen oogsten: neem geblinddoekt een boek van 796 pagina’s dat rechtstreeks van een gerenommeerde uitgever komt (met gedichten die al ettelijke malen zijn gepubliceerd) en sla het open op een bladzijde met twee spelfouten. Jammer dat ik zelf niet weet hoe ik het ‘m flikte, anders kon ik mijn truc meteen verkopen aan Hans Klok.
P.S. Het was pag. 180.
Gaan we het oorspronkelijk noemen, dan zal het ook oorspronkelijk zijn, (tikfouten zijn immers een keuze), moet de bezorger, of de uitgeverij gedacht hebben. Want in mijn gebonden driedelige, en dat weer in 2 cassettes, uitgave uit 1999 staat het gecorrigeerd.
In de uitgave die ik thuis heb (Verzamelde Gedichten, 1980) staat het ook goed. Waar is dat overgetypt, in India?