Ga naar de inhoud

Uit petto

Ik heb nog een bunkerstukje voor jullie in petto. Dit is niet dat stukje. Ik wil eerst nog de bijbehorende foto’s maken, onder de juiste schemerige, druilerige condities, als er druppels langs het bemoste beton sijpelen. Dit zijn niet die foto’s:

bunker

Op de dagen die ik bedoel gaan die bunkers – het zijn er vier, geloof ik – vrijwel op in het parklandschap. Ongemerkt beloeren ze je tussen de bosschages van Landgoed Schoonenberg (bij het Telstarstadion). Soms heb ik een zinsbegoocheling en lijkt het of de mastodonten zich in beweging zetten en me willen omstuwen.

kazenat

Het stukje (ik kom er deze dagen niet toe het te schrijven) zal gaan over de vanzelfsprekende manier waarop hondenuitlaters en andere wandelaars daar lopen, in beslag genomen door het heden en ongehinderd door het verleden. En dat dat goed/slecht is (tegen de tijd dat ik dat stukje schrijf, zal ik het weten). 

kazemos

Dat ik hier toch vast een beetje vooruitbunker komt door de familie Van Koot uit IJmuiden, die deze week een complete munitiebunker (3×4 meter) aantrof onder hun tuin aan de Kanaaldijk. Een aanhangwagentje zakte diep weg tussen de groene zoden, waarna snel duidelijk werd dat het geen gewone zonk betrof. De Haagse Bunkerploeg knapte vervolgens het zware werk op en haalde zes kuub zand en afval uit de ruimte.

Je kunt onnadenkend aan het verleden voorbijgaan ( Festung IJmuiden?), je kunt er dus ook met je snufferd bovenopstaan zonder een vermoeden te hebben. Erop badmintonnen, zonnebaden, picnicken, maaien en zaaien, en dat elf jaar lang.

Zo, nog één plaatje van zo’n zeventigjarige bij Schoonenberg – het is niet hèt plaatje, maar dit is dan ook nog niet hèt stukje:

Schoonenberg

1 gedachte over “Uit petto”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *