Ga naar de inhoud

Koe zonder kop

De meeste foto’s zijn tegenwoordig eendagsfoto’s, vermoed ik, of eenbliksfoto’s. Ze worden na een korte keuring door hun maker in de prullenbak gedropt, of ze gaan omhoog naar ‘the cloud’, de eeuwige wolkenvelden, om nooit meer terug te keren op aarde.

Soms is dat zonde. Hieronder een allegaartje dat ik gered heb uit mijn Picasa-galerij, omdat ik ze mooi vind, of omdat ze passen in een RaDareeks. Eerst de Raaks, waar ik graag een webcam zou plaatsen bij het standbeeld, dat kennelijk uitnodigt tot nachtelijke strapatsen en Haarlemmmerhumor. Zijn de daders benevelde jongeren? Of juist – je mag het niet uitsluiten – opa’s die zich willen bewijzen tegenover oma mag weten wie… daar wil ik die webcam voor. Zodat we kunnen meekijken naar de beklimmingen, geslaagd dan wel mislukt.

We hadden al Van icoon tot sherrymoeder en Pimp de Raaks; hieronder is de brave Nijverheid getooid met een nonchalant sjaaltje.

hebjehaarweer

En nu we de blik toch omhoog gekrikt hebben: na de zwijnen in de dakgoot aan het Verwulft, zag ik in Dordrecht (en wel in de Hoefijzerstraat) zes dakschapen.

schapenopdak 

Terwijl wij wachtten op de waterbus in datzelfde Dordrecht, projecteerden hogere machten een lichtgevende sluierstaartvis op het firmament.

lichtvis

Shooting from the hip, veel meer doe ik niet als fotograaf. Mijn camera staat op ‘automatisch’ en vaak verkeer ik in gezelschap, zodat ik bij ‘de groep’ moet blijven – de machtige democratische groep, die verder wil en niet wacht op een eenling die nog iets scherp wil krijgen of zoekt naar de ideale compositie. Zo ook gisteren, bij een schoolexcursie naar Keulen (Duitsland), tegenover deze filiaal van Peek & (hoe bekend zijn ze eigenlijk nog? Hebben ze echt nog maar drie Nederlandse winkels?) Cloppenburg.

Hij sloot mooi aan bij mijn spiegelwanden:

Peek

Hoe lang is P&C al weg uit Haarlem? Ik hoor het mijn moeder nog met grote vanzelfsprekendheid zeggen als wij kinderen jengelden dat we naar huis wilden: “We gaan nog even naar Peek…” (En dan komt alles goed.)

Cloppenburg

Een tijdje terug presenteerde het RaDa hier de Siamese lentetweeling. Woensdag ving mijn camera een andere freak of nature, een koe zonder kop. Dat was bij de Hekslootpolder, vanaf het fietspad langs de Vondelweg:

koezonderkop

Of is het een stier? Hoe dan ook, het beest maakte deel uit van een levende reclame voor de weidekoe:

hekslootpolder

Ja, de WEIDEKOE (de koe die in de lente een koeiendansje doet, anders dan de deprimerende/gedeprimeerde indoorkoe, die ‘s zomers op stal blijft). Hier staat dezelfde kudde nog een keer, zodat jullie er niet naar van gaan dromen:

weidekoe

Was dat het voor vandaag? Ja, dat was het.

1 reactie op “Koe zonder kop”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *