Mijn junicolumn voor Straatjournaal; vanwege de actualiteit nu vast op het RaDa. Mo zit inmiddels zes weken vast.
Ik weet niet of u een vaste stek hebt waar u Straatjournaal koopt, met een favoriete verkoper. Zelf ben ik niet eenkennig, maar de altijd vriendelijke man bij de HEMA gun ik mijn klandizie graag. Voor veel Haarlemmers is hij een vertrouwde verschijning.
Mohamed Rugamana heet hij en hij komt uit Burundi. Eind april werd hij opgepakt door de vreemdelingenpolitie, omdat hij geen identiteitspapieren had. Dat laatste kwam niet bepaald als een verrassing voor de IND, want hij werd al drie keer eerder in detentie geplaatst. In Haarlem had hij een tijdelijk onderkomen bij diaconaal centrum Stem in de Stad, dat met de vreemdelingenpolitie overeenkwam dat hij met rust gelaten zou worden.
Die afspraak hield twee jaar stand en nu zit Mohamed desondanks in bewaring, in een tweepersoonscel van 10 vierkante meter. Het kan lang duren of het kan nóg langer duren, maar uiteindelijk zal hij weer worden ‘geklinkerd’. Klinkeren? De bedenker van dit woord verdenk ik van onverholen sadisme, evenals de bedenker van de nog afschuwelijker praktijk: de geklinkerde wordt (vaak platzak) het detentiecentrum uitgezet met een brief dat hij het land binnen 24 uur moet verlaten, met dien verstande dat dat niet mag via de Duitse of Belgische grens.
Ik schrijf dit vlak nadat een Duitse rechter verbood om een hier uitgeprocedeerde Somalische asielzoeker terug te sturen naar Nederland, omdat de kans op een ‘mensonwaardige behandeling’ te groot is; werken mag immers niet en een uitkering krijgt hij niet. Zo’n justitiële uitspraak mag met recht een blamage voor ons beleid heten, al zullen Teeven & co. er alles aan doen de ernst ervan te bagatelliseren. Twijfel er niet aan: ons kikkerlandje is een klinkerlandje geworden, met hardvochtige instanties die autonoom opereren en zonder aanzien des persoons te werk gaan.
Een gezamenlijke verklaring van de Haarlemse fractievoorzitters (uitgezonderd de VVD) waarin zij zich verbolgen toonden over Rugamana’s zinloze opsluiting, hielp voorlopig niets. Zulke dingen gebeuren alleen in sprookjes en in corrupte landen, dat iemand het voor je opneemt en dat de cipier dan de sleutel omdraait en je vrijlaat – onze klinkeraars klinkeren geen minuut eerder of later dan hun ondoorgrondelijke procedures toelaten.
Zij weten zich helaas gesteund door een aanzienlijk, en zeer vocaal deel van de bevolking. Neem deze reactie, geplukt van het HD-forum: Rugamana is uitgeprocedeerd en alhier illegaal dus wat zeiken ze nou? Als je een parkeerbon krijgt omdat je ergens vijf minuten te lang hebt gestaan, wordt je eindeloos vervolgd als je niet betaald. Geen gemeenteraadslid die het dan voor je opneemt. En terecht, daar niet van, maar loop dan niet te janken bij overtredingen die kennelijk niet in een politiek straatje passen. Wegwezen.
Lompheid, xenofobie, domheid, rancune, ik dacht dat ik er zo onderhand murw voor was, maar bittere gedachten komen bij me op. Laat zo’n proleet Burundi aanwijzen op de blinde kaart van Afrika en als het niet in vijf keer lukt, drop hem aan een parachute boven de hoofdstad Bujumbura met in zijn achterzak (behalve zijn onbetaalde parkeerbonnen) alleen een Wikipedia-uitdraai met elementaire info: Burundi is een van de vijf armste landen ter wereld, ten gevolge van oorlog en genocide (250.000 doden tussen 1962 en 1993 en een miljoen vluchtelingen). Momenteel zijn er 70.000 ontheemden in het geteisterde land. En nog zo wat.
Mohamed Rugamana had een door stokslagen verbrijzelde knie; dankzij bemiddeling van Stem in de Stad werd hij daaraan vorig jaar geopereerd. Menslievendheid heeft hij gelukkig ook ondervonden, naast bureaucratische willekeur en de routineuze vernederingen door arrestatieteams en klinkeraars. Ik mag hopen dat hij dit juninummer nog zelf kan verkopen, met zijn onverwoestbare glimlach, bij zijn eigen HEMA.
Enig idee waar Mohamed Rugamana nu precies vastzit? Is hij daar te bezoeken? Kunnen we hem een kaartje sturen?
@Peter: bij een eerder stukje over Mo zette ik een adres en detentienr.: http://www.dagklad.nl/2014/05/11/medemenselijkheid/ maar ik weet niet of dat nog klopt. Je kunt in elk geval post sturen naar Stem in de Stad; hun medewerkers gaan af en toe op bezoek, weet ik, dus zij kunnen je ook verder helpen.