In de nacht van donderdag op vrijdag deden de huisdichteres en ik aan watermanagement. Niet in de geest van Willem Alexander, voeg ik er haastig aan toe.
Ik werd wakker van spetters op mijn gezicht. Ai, lekkage. Buiten raasde theatraal een onweersbui. Op weg naar de kast met dweiltjes en teiltjes liep ik de huisdichteres tegen het lijf, eveneens op weg naar de teiltjes en dweiltjes. In haar schrijfkamertje stroomde het water langs de muur, meldde ze, en langs de lamp, midden in het plafond, kwam het met straaltjes naar beneden. Eerst de elektriciteit afsluiten, besloten we. Waar was de zaklantaarn? Het falen van ons rampenplan kondigde zich al aan.
Een verdieping lager, op weg naar de meterkast hoorde ik druppels het laminaat in de woonkamer bestoken. Een derde, kamerbreed waterfront! Nu was het écht niet leuk meer, en bovendien konden we helemaal niet bedenken waar al dat water vandaan kwam. De woonkamer ligt onder slaapkamer, niet eens onder het dak. Paniekerig dweilden, depten en veegden we met alles wat enigszins absorbeerde, bij het schijnsel van die ene zaklantaarn en talloze bliksemschichten. Zo goed en zo kwaad als het ging beperkten we de schade, en pas toen het noodweer was weggetrokken werd de situatie beheersbaar.
De volgende ochtend troffen we de woonkamer zo aan:
Klein emmertje, wok, stoompan, grote emmer in een bedje van theedoeken. Het had wel iets komisch, alleen een bloemenvaasje ontbrak nog. Met een dakbedekkingsbedrijf stelden we later op de ochtend een deltaplan op.
We vonden een lotgenote in de overbuurvrouw, wier keuken blank had gestaan. Zij vertelde ons ook dat ‘s nachts de stroom was uitgevallen in de straat. Met terugwerkende kracht verminderde dat ons gevoel van eenzaamheid. Want toen we uitgedweild waren, keken we naar buiten, in de verwachting in andere huizen andere ontredderde mensen te zien – hozend, dakpannen herstellend of kelders leegpompend. Niets van dat alles! Complete duisternis, iedereen lag vredig te slapen. Wij waren de enigen, concludeerden we gelaten. Het maakte het er niet beter op…