Juist door de ongereptheid van de stranden en het platteland van de Orkney-eilanden trokken wezensvreemde elementen er de aandacht.
Een rubber afwashandschoen, een verschoten plastic boei, kreeftenkorven, een tractorband langs de vloedlijn; flarden van een vuilniszak, gevangen aan het prikkeldraad. Een… ????
Op een gegeven moment jutte mijn oog vooral naar roest in allerlei verschijningsvormen – al dan niet identificeerbaar.
Moderne kunst? (Even aanklikken, dan zie je wat ik bedoel)
Soms was er een verhaal.
Afkomstig van de Bellavista, een vrachtschip dat in 1948 verging voor de kust van Papa Westray (zie Wrecksite). De bemanning werd gered – voor veel eilandbewoners de eerste keer dat ze kleurlingen zagen.
En verder waren er gestrande machines, vaak uiterst decoratief in het weiland. “Put it in your rucksack if you want!” riep een boer me toe toen toen ik weer eens zo’n landbouwkadaver bestudeerde. Niet dat ik er doorgaans veel wijzer van werd.
Ooit state of the art ongetwijfeld, waaraan de boerenknechten zich vergaapten. In sommige gevallen was wel duidelijk dat de boer opzag tegen de verwijderingsbijdrage.
Deze weeswals gaat terug naar de Victoriaanse tijd, afgaand op het wiel. Aveling & Porter uit Rochester was een gerenommeerde fabrikant van landbouwmachines en als je de merknaam intikt bij ‘Google afbeeldingen’ zie je tientallen liefdevol opgepoetste stoomklassiekers.
Ook deze stone crusher lijkt tevreden met zijn laatste rustplaats – en een duurzamere oplossing kan je toch niet bedenken?
En vanuit de verte is hij nog mooier.
