Een poncholoze fietstocht naar Wijk aan Zee zat er helaas niet in vandaag. Dan maar geen erwtensoep in de speeltent, maar via de comp kijken wat er gebeurt bij Tata Steel Chess. Ook geen straf.
Mijn eigen schaakactiviteit staat al een paar jaar op een zielig laag pitje, maar ik mag me nog steeds graag laven aan het commentaar van erkende grootheden, en in de beslissende fase van de partijen volg ik de ontwikkelingen met rode koontjes.
Gisteren kreeg vaste presentator Yasser Seirawan gezelschap van Matthew Sadler. Ik overvoer jullie niet met schaakstukjes maar het toeval wil dat ik over beiden ooit een RaDa-stukje schreef: ‘Zijn er mensen die iedereen graag mag?’ over de beminnelijke Sadler en in Schedellichten roemde ik de innerlijke beschaving van Seirawan. Hier zijn de heren genoeglijk verenigd in een screen image:
Vandaag werd Anish Giri ingeblikt door de 24-jarige Fransman Maxime Vachier-Lagrave (MVL voor luie tongen). Toen de laatste gisteren een toelichting gaf op de partij Giri-Ivantsjoek, kreeg hij van Seirawan de muis aangereikt om een variant door te spelen.
Op de foto lijkt het of hij door een grappenmaker aan zijn benen onder de tafel wordt getrokken. In werkelijkheid ‘bevroor’ Maxime Vachier-Lagrave in deze ongemakkelijke houding. Minstens een halve minuut tuurde hij zo naar het scherm – geen rigor mortis / lijkstijfheid, maar het schaakequivalent, een onvermogen om je te verroeren voordat je de stelling tot in de finesses hebt doorgrond.
Ja, zo zijn schakers! Nou ja, sommigen dan (ík kreeg een plaatsvervangende hernia toen ik ernaar keek).
Lijkt die MVL nou zo op Giri? Of op Anand?
Zegslieden melden me (ik ben zelf ook niet geweest) dat de crisis ook hier genadeloos heeft toegeslagen: de grote commentaartent is achterwege gebleven (alsook de daarbij behorende parkeerplaats – kennelijk werd het hele grasveld afgehuurd) en alles en iedereen zat in klein commentaarzaaltje tegen achterhoofden aan te kijken. Dus inderdaad Marius, lang leve de computer dan maar.