Koekenbakker kent iedereen als scheldwoord. Lullenbakker wordt ook gebezigd (zij het niet in de beste kringen). Na mijn Paaswandeling in de omgeving van Enschede en Hengelo stel ik voor sponzenbakker toe te voegen aan deze vituperatieve subcategorie.
Het bestaat dus allemaal. Welke hondenhater zou de eerste sponzenbakker zijn geweest? En vervolgens hebben gesnoefd over het succes van zijn/haar aanpak, zodat er navolgers kwamen? En worden die sponzen in het geniep bereid of mogen de kinderen het gerust weten? “Ha, wat ruikt het lekker – eten we biefstuk vanavond, mama?” Nee schat, mama bakt alleen even een paar sponzen. Er liepen vandaag twee labradors in het park.”
Als tegenwicht een onbeholpen tekening van een vermist (donkergrijs) konijn. Hij hing vanmiddag in het Staten Bolwerk.
