Ga naar de inhoud

Deurwaarts

Eerst maar even de mislukte foto.

cafékoops

Is er desondanks een scherpzinnige stamgast die het uitzicht herkent? Het is moeilijk, ik geef het toe, ook doordat het meestal donker is als je zo’n bruin café verlaat, al dan niet in kennelijke staat. En zonder tegenlicht valt zo’n slijtplek amper op. Maar bij de volgende foto verwacht ik het juiste antwoord, zonder ook maar één uggeltje aarzeling gebruld uit honderden door Rolf & co gesmeerde überhaarlemse kelen.

koopsgordijn

En met Erkens’ Erker ernaast mag het voor erkende bavocentristen helemaal geen probleem opleveren.

grootkoops

Hoeveel intieme aanrakingen zijn er nodig geweest om de dikke, fluwelen stof tot deze staat van doorschijnendheid te brengen? Hoeveel onbehouwen rukken, weifelachtige betastingen, kordate zwiepen, wanhopige aanklampingen? Stel dat ik nu zo’n lap kreeg, in puike conditie, en ik moest er met mijn blote handen net zo lang over wrijven tot hij de textuur had van vitrage, hoe lang zou ik dan bezig zijn?

Een coproductie van de volhoudendste Haarlemse Koopsklanten, zo kan je zo’n plek zien. Als een symbool. Allemaal mensen die er zo goed en zo kwaad als het gaat het beste van proberen te maken. Op weg naar huis, of gewoon op weg. Waggelend, wankelend, zwenkend, struikelend, met afwijkingen naar links en rechts en die onbewust met hun gezamenlijke gestumper en geploeter een heel behoorlijke ovaal scheppen. Een gulden midden?

koopspaint

Of moet de wereld het juist hebben van de excentriekelingen, de spikkeltjes rond het ei? Op Twitter zag ik drie minuten geleden dit fotootje passeren. Ik plak het er maar onder, als een soort voetnoot:

CCGLbmtXIAEAmO9

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *