Ga naar de inhoud

Oranjebal

De huisdichteres heeft wortels in Lisse, dus het bloed kroop waar het niet gaan kon. Het syndroom van Corsokov. Gisterenmiddag, het liep al tegen vijven, moest en zou ze nog even naar de praalwagens kijken.

Vanaf de Nassaulaan liepen we naar het Verwult waar een gedeelte van de stoet stond geparkeerd ter bezichtiging.

oranjebal

Kennelijk wisten veel mensen dat er tegen sluitingstijd iets te halen viel. Zelf plukken was niet toegestaan, stond op bordjes in zes talen, maar op verzoek kreeg je bloemen. Sommigen wisten precies wat ze wilden. “Mag ik díe lelie daar helemaal boven? Nee, nee, niet die Manissa, dat is een OT-hybride, daar is mijn dochter allergisch voor. Die Orange Cocotte, s.v.p., van Aziaten heeft ze gelukkig geen last. En mag ik er voor de opvulling nog wat Helictotrichon Sempervirens bij, dat staat altijd zo leuk?” Nou ja, niet verbatim zo gehoord, maar jullie snappen het idee, toch?

corsoappeltjes

Het thema was iets monarchistisch  – vandaar de appeltjes van oranje, hierboven. Mijn belangstelling gaat ook altijd uit naar achterkant van het gelijk geluk – naar de vulling, de skeletten en de frames. Daar gaat een hoop vernuft in zitten. Hoe doen ze het?

bloemenvragers

Ze hadden trouwens ook bollen van bollen. Dat zag er zo uit:

bollenbollen

Ik gun een ieder zijn eigen associaties, maar mij deed het denken aan Gekonfijt Geluk . En voor wie toch de RaDa-archieven in duikt: daar bevindt zich ook een vijf jaar oud maandagstukje, van het stoffelijk overschot van het corso. Voor wie er tegen kan.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *