Een nagekomen voetnoot bij een stukje dat ik hier zes jaar geleden schreef over de jaarlijkse primitieve krachtmeting in Kirkwall (Orkney), de ‘BA, een soort massarugby.
In dat stukje, Depolariseren door polariseren, deed ik een voorstel waar de Nederlandse samenleving (of wat er voor moet doorgaan) zijn voordeel mee had kunnen doen als het breed was opgepikt. Maar ja… jullie weten hoe de Nederlandse samenleving is. Maar dat terzijde. Toen wij onlangs weer een nacht in Kirkwall waren, maakten we een praatje met de beminnelijke eigenaar van ons bed&breakfast. Het was wennen aan zijn kalme spraakritme; gedurende de bedachtzame stiltes die hij zich permitteerde tussen iedere twee zinnen, kon je in de tuin bloesems zien bloeien en verwelken; vogels voltooiden hun nesten, oceaanfronten reisden richting Noorwegen en juist als je dan dacht dat het jouw beurt was voor een bijdrage aan de dialoog, begon hij aan zijn volgende zin.
Maar… zo bleek… hij had de ba’.
De ba’ van 2015!
De met de hand door een gespecialiseerde ba’-balmaker vervaardigde bal. Elk jaar mag een bewoner de bal houden. Dat ze daar niet de eerste de beste voor uitkiezen spreekt vanzelf. Het is een bijzondere onderscheiding. En ja, wij mochten de bal zien. En vasthouden. Dus behalve de vingerafdrukken van ruwweg 2000 sleurende, sjorrende, klauwende, knokkende woestelingen zitten die van mij er nu ook op.
Nou, is dat een voetnoot of niet?