Generaties

Maandag beleefde ik een plezierige avond bij een pub quiz. De frustraties neem ik daarbij voor lief: dat ene antwoord dat zich ergens in het brein schuilhoudt en zich niet uit laat roken. En quasi-onverschillig achterover leunen bij ALLE vragen over tv, film en andere terreinen waarop ik me op voorhand heb neergelegd bij mijn status als ignoramus.

Mijn teamgenoten (geharde quizveteranen) waren tevens elkaars leeftijdgenoten – 35 tot 40 jaar. Wat ‘een generatie’ is werd aanschouwelijk bij elke jeugdsentimentvraag. Dan dreigde de quadrupele kopstoot: vier hoofden bogen gelijktijdig naar elkaar toe en fluisterden glunderend het juiste antwoord. Dat genoegen smaakte ik niet, wanneer ik zelf iets wist uit de periode tussen de Honderdjarige en de Koude Oorlog.

Hier thuis werd deze week ook een generatiekloof zichtbaar; de huisdichteres is bezig met een opruimoperatie: niets is veilig, niets is heilig. Kijk, een negental singletjes uit haar jeugd, in afwachting van het vonnis. Utreg Punx (kort filmpje als tijdsbeeld):

Get your kicks by throwing bricks, staat op het hoesje van de Bizon Kidz en de tracks vatten het gedachtegoed van de punkbeweging braaf samen. Kant 1: Beatrix, Thunder, Fascist Cops, Tango; Kant 2: TROS, Godsdienst, No respect, Lik maar/ eet maar, Eigenwijs, Frikandellen. Zie ook deze foto van de vijand:

The Lullabies geven een korte, handgeschreven verantwoording op de (bijna pleonastisch dit) zwart-witte hoes: De single is na één jaar samengespeelt te hebben, opgenomen. De nummers zijn zo live mogelijk op de band gezet. Alleen bij ‘We shoot Jezus down’ is de solo ingedupt. Dit is geen commercieele single. Betaal dus niet meer dan f5,- voor deze single.

Voor mij (toen een late twintiger) was punk vooral muziek die via mijn jongste broer tot mij kwam. Ik had er geen hekel aan. Van The Damned, The Clash, The Sex Pistols en Joy Division had ik LP’s, maar… het was niet mijn generatie. Die paperclips en veiligheidsspelden kwamen mijn oorlellen en neusvleugels niet in. Bij mijn broertje wel, die was gitarist in een punkband. Nou leurde hij niet bepaald met vrijkaartjes, maar ik schaam me achteraf toch een beetje dat ik de Bizkids nooit live heb gehoord. Kijk, dit waren ze:

Met terugwerkende kracht ben ik toch een beetje trots op hem.

Zal ik met de jongste generatie eindigen? Ik las over Paolo Nutini bij North Sea Jazz was en probeerde wat nummers van hem op Youtube. Dit is een gastoptreden bij een live concert met Ed Sheeran (hij komt pas halverwege het nummer op). De echte sterren zijn voor mij die ‘feisty’ grietjes uit Glasgow, die gillen en krijsen, die de hele tekst uit volle borst mee kunnen zingen.

Over twintig jaar zitten ze bij een pub quiz, horen het intro van Candy en schreeuwen het antwoord uit, zodat alle andere teams het kunnen horen: PAOLO NUTINI!!!