Ook voor het Patronaat is het een stille tijd, in de (haha) dubbele zin des woords. Volgens de concertagenda worden de trommelvliezen van het publiek pas weer serieus getest op 25 augustus, met Gojira, death metal ‘over natuur- en omgevingsgerelateerde onderwerpen’.
Toen ik vandaag door de Ruychaverstraat liep had het Patronaat de achterdeur wijd open staan. Mijn oog viel op een indrukwekkende wirwar kabels, snoeren en stekkers, sterk genoeg om niet weg te schroeien als Motörhead, Led Zeppelin en Manowar tegelijk op het podium staan (voor de geschiedenis van de decibelwedloop tussen zulke bands, zie hier) en de krachten bundelen.
Allemaal KEMA-keur! Technici waren bezig de boel na te lopen en in het vet te zetten – nou ja, overdrachtelijk dan. Ze waren meer van het poetsen dan van het lullen, maar ik mocht foto’s maken zonder dat ik met mijn vervalste RaDa-perskaart hoefde te wapperen. Het was niet misselijk wat daar stond opgesteld aan licht- en geluidsapparatuur. Als je door je ooghaartjes kijkt, kan deze batterij doorgaan voor het materieel waarmee de Turken ISIS dood of levend onder het woestijnzand willen begraven.
En ze hadden ook rode dingetjes. Of rood gemaakte dingetjes, met twee gaatjes. Onontbeerlijke rode dingetjes voor het welslagen van het komende concertseizoen….
Ze hebben elders in het gebouw ongetwijfeld ook geluidsboxen zo groot als galerijflats. Daaraan hangen deze weken abseilers om ze op traditionele wijze te reinigen en te prepareren voor de herrie die komen gaat. Voor wie het nog niet wist, het Patronaat is een bedrijf en er werken daar profs. En al over een paar dagen zijn ze winterklaar.