Kiekjes

Het RaDa moet de vakantiefoto’s nog inplakken voordat de winter invalt. We gingen maar kort weg dit jaar: een paar dagen Liverpool en aansluitend Noord Wales (vanaf de Mersey één estuarium verderop, aan de River Dee).

Het centrum van Liverpool is enorm opgekalefaterd en wordt nog niet overspoeld door niet-Britse toeristen, ondanks een Tate Gallery, het Slavernijmuseum en het Museum of Liverpool. Dit is het Albert’s Dock bij schemerlicht:

 

 

Geen stuwadoor, ketelbinkie of bootsman te bekennen; in de negentiende eeuw passeerde 40% van de wereldhandel door deze haven!

De stad voelt niet druk of vol. Je wordt niet meteen opzijgebumpt als je rustig een foto wilt maken van de mooie schoorstenen met hun vele rookkanalen, waarvan sommige op schaakspelen lijken.

 

 

In Wales hadden we onze rustigste vakantie ooit. Een volle week op één stek, dat doen we niet gauw. En dan ook nog eens in een stacaravan. Veel duffer kan het niet worden. Maar het bleek precies het soort vakantie dat we nodig hadden: beetje wandelen, vaak verdwalen, ‘s middag een pub lunch met ale en dan weer wandelen over de heuvels en verdwalen in de dalen, ondanks kompas en Ordnance Surveykaarten. Deels gebrek aan oriëntatievermogen, maar ook een teveel aan geestelijke loomheid. En het was ook de schuld van die Dee. “Daar is de kust” zei ik dan en vergat dat die kronkelde en dat ‘blauwe golfjes in de verte’ in dit gebied gelijkstond aan noord OF oost OF west of iets ertussenin.

Een keer hadden we een baken:

 

 

De vuurtoren bij Tallacre.

 

 

Vervolgens verdwaalden we toch nog, aan het strand (!). In een gebied dat op de kaart stond aangeduid met ‘sand and mud’ stuitten we op een enorme slufter (?) die we niet konden doorwaden om bij het de modder en het zand aan de overkant te komen. Rechtsomkeert, er zat niets anders op, maar pas nadat we een paar struikjes zeekraal hadden geoogst die daar groeiden.

Toen we weer langs die vuurtoren kwamen, stond die er zo bij (estuarium komt niet voor niets van ‘aestus’ = vloed):

 

 

Voor één bezoekje hadden we geen tijd meer, dat was jammer. Want deze gevel maakte wel nieuwsgierig:

 

 

Misschien staan ze op Spotify?