Ga naar de inhoud

Name dropping

Mag ik even? Een schaamteloos nummertje name dropping? Zo vaak krijg ik de kans niet. Maar de afgelopen week ontmoette ik twee BN’ers. BN’ers, maar áárdige BN’ers.

Eerst een bij de lustrumviering van mijn school, die werd opgeluisterd met een ‘studium generale’, met een keur aan gastsprekers. Onder hen, om misverstanden te voorkomen, géén omstreden imams. Wel Ivo de Wijs, radicaal propagandist van light verse, die twee colleges / cabaretvoorstellingen gaf onder de noemer Spelen met Taal. Ik zoemde die middag om hem heen en moest zorgen dat het hem aan zo min mogelijk ontbrak.

Ivo mag graag een beetje koketteren met zijn gevorderde leeftijd (zijn jongste bundel heet ‘Opa dicht’), maar bij de voordrachten was van sleetsheid niets te merken. Met zijn podiumervaring weet hij feilloos wanneer hij moet accelereren of gas moet terugnemen en zijn humortjes klonken nooit belegen. Klonken, of oogden:

De meisjes van de Bangles
Die hoefden nooit op zangles
Ze zongen schitterend samen
Over The Eternal Flame.*

 

Ivodewijs

 

Heer, bespaar me het gehaspel/ van het voorspel en het naspel’ deed hij niet, maar dat is dan ook mijn enige kritiek. Wat me echt voor hem innam: toen we voor aanvang samen de geheimen van de Powerpointpresentatie hadden doorgrond, waren er nog vijf minuten over. Tijd voor een obligaat praatje, zou je denken, maar Ivo keek het lokaal rond en wees op de vervaalde portretten van grootheden uit de Nederlandse letterkunde, hoog op de boekenkasten. De meesten kon hij identificeren (Kloos, Bloem, Verwey), maar die…? Voordat ik (zijn officiële hoeder die middag) kon ingrijpen klom de 70-jarige bovenop een tafeltje: ‘Ah… Paul van Ostaijen!’

Het begrip ‘rijm’ legde hij trouwens uit met behulp van de Echoput, hier vertolkt door Johan Hoogenboom.

httpv://www.youtube.com/watch?v=06r-Qv0nmOs

*De tekst kan iets afwijken…

*****

Name dropping 2

Ik zou een column voorlezen in het Haarlemmer Hoekje op het Geschiedenis Festival in de Philharmonie. Ik was vroeg besteld, in de artiestenfoyer, in afwachting van de soundcheck.

In die foyer (op de eerste verdieping) past een heel symfonieorkest met koor, dus met alleen een paar individuen die nerveus de aantekeningen voor hun lezing doornamen, bleef er veel ruimte over. Ik plofte neer in een zithoek ter grootte van een modaal Haarlems plantsoen en begon te schijnlezen – echt concentreren lukt me niet op zo’n moment. Er kwam een vrouw bij me zitten en toen ik opkeek, stak ze kordaat haar hand uit. ‘Laura Starink.’

Uh… Zag ze me aan voor… uh… Herman Pleij, Maarten van Rossem, Joris Voorhoeve, Redmond O’Hanlon, Ian Kershaw, Jonathan Israel? Nee, ze leek oprecht belangstellend en informeerde vriendelijk naar mijn aandeel in het programma. Ik dacht aan de vier- en vijfbollensnippertjes die ik vrijdags soms uit de NRC scheur. Op een zo’n snippertje stond zij ook, met De schaduw van de grote broer. Nu speet het me dat ik het nog niet had gekocht.

Ze had stralende ogen en een ontwapenend heldere, directe manier van praten, zonder de minste gewichtigdoenerij. Ik kon me voorstellen dat ze waar dan ook in de voormalige Badlands een schemerig drankhol in liep en dat de mensen – van weduwes wier moestuintje door tanks totaal was verwoest tot imposant bebaarde krijgsheren met bloeddoorlopen ogen – in de rij stonden om hun verhalen voor haar op te lepelen. Ze was trouwens net terug uit de Oekraïne. Hoe verdroeg ze de misère en de somberheid daar, diepteïnterviewde ik ietwat te gretig, maar toen vervoegde Nelleke (ja, dit blogje heet Name dropping en dat zullen jullie weten!) Noordervliet zich bij ons haar en ging het ineens over de Libris Geschiedenis Prijs, waarop Laura kans maakt.

“Ik hoop echt dat Alexander ‘m krijgt”, zei ze. Dat is zo’n geweldig boek. Ik gun het hem echt.”

En ze meende het, ik weet het zeker. En op dat moment, net toen ik begon te smelten, werd ik afgevoerd, voor die overbodige soundcheck. Dat is je lot, als Onbekende Nederlander.

1 reactie op “Name dropping”

  1. Deed hij ook niet:
    ‘Er lopen weer debielen mee
    in het Oranje defilé
    Kwijl en snot op hun
    oranje strikjes
    Ik zou niet kunnen
    wat die mensen doen
    denkt de man op het bordes…..

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *