Nu plotsklaps onder de meest onverwachte klepjes en flapjes foto’s en filmpjes tevoorschijn komen, neem ik jullie even mee terug naar Terschelling, waar ik vorige week maandag met de huisdichteres een bijzondere wandeling maakte.
Toen de bus ons afzette bij de haven, ons vertrekpunt, begon het fiks te regenen en prompt verscheen boven de Brandaris een gave regenboog. ‘My heart leaps up when I behold a rainbow in the sky’, schreef William Wordsworth in 1802. Wie dáár niet opgetogen van raakt verdient niet dat hij leeft: ‘So was it when my life began; So is it now I am a man; So be it when I shall grow old, Or let me die.
Krasse taal! Wij teutten (met springend hart) wat bij de vuurtoren en gingen toen duinwaarts. Een nieuwe regenboog was al in de maak, nog mooier dan die eerste.
En verderop nog een!
En zo ging het maar door. Zoals jongetjes momenteel hun vuurwerk uitproberen, zo leken de regenboogmakers die dag te experimenteren met kleuren, hoeken, achtergronden en speciale effecten. Niet alles lukte, hun tweegenboog kwam nog niet echt uit de verf:
Er kwam geen eind aan de show en er was geen beginnen aan om alles te filmen. Deze wel, omdat hij zo mooi dichtbij was:
Het was geen strak geplande expeditie (ons voorgenomen doorsteekje naar het strand liep dood in een niet te doorwaden moerasgebied) maar het was moeilijk om niet te voelen dat er een speciale zegen op rustte. Ja, geen twijfel aan, ze deden het voor ons:
P.S. Mocht iemand op de Powershot SX610HS een speciaal regenboogkeuzemenu weten of een regenboogknopje, ik houd me sinds kort aanbevolen voor al uw tips en adviezen.