Vanochtend graasde ik genoeglijk door de stad op zoek naar knushapjes & sfeerdrankjes voor Oud en Nieuw. Het was betrekkelijk rustig, dwz geen vuurwerk dat kraters in het trottoir sloeg. Bij Westhoff, de nieuwe, hippige winkel op de hoek van Kruisweg en Rozenstraat (daar waar lang, lang geleden De Lange Muur chineesde), ontdekte ik een opmerkelijk Engels kaasje.
De naam was zacht gezegd ongelukkig gekozen voor een exportproduct: Lancashire Bomb – 25 jaar geleden*, toen het werd geschapen in het dorpje Goosnargh, bestonden er ook al bommen met schadelijke bijwerkingen. Anderzijds is de naamkeuze begrijpelijk. Ze lijken zo uit Stratego te komen.
Het omhulsel is van was – je moet de bom ontmantelen om bij de romige, twee jaar gerijpte kaas te komen. Hij zat al diep in de tas toen ik besefte dat ik hem had gekocht als aardigheidje voor een principiële kaashater sinds1958. Stom! En aan de huisdichteres kon ik ‘m evenmin slijten, wist ik. Dus ik moet nog op zoek naar een kaasdate, want om hem zomaar in mijn eentje op te schransen…
Of zal ik ze gaan sparen? Op de website van de makers staan ook nog rode exemplaren (rode ui / rode peper), oranje (whisky) en … blauwe (knoflook en kruiden). En daar staat ook de curieuze aanprijzing ‘We now do a two bomb gift box’. Alle bombruggetjes naar een Nieuwjaarswens doen hierna geforceerd aan, dus ik hou het liever simpel.
DE RADA-REDA WENST ALLE LEZERS EEN GOED 2016!
* 25 jaar oud, dit kaasje, dus te jong voor een plaatsje in de eregalerij van Monty Python’s Cheese Shop.
Marius ook voor jou en de jouwen al het goeds voor het nieuwe jaar. Bij het bekijken van de foto dacht ik eerst met een innovatie van de bolletjesslikkers van doen te hebben . Die verpakken hun drugs in zwart gekleurde latex condooms maar het blijft natuurlijk een smerig werkje om ze uit de ontlasting te vissen. En met een touwtje a la het condoom is dat probleem opgelost, maar helaas……pindakaas.