Het gaat niet goed tussen mij en mijn krant. Als NRC-abonnee sedert 35 jaar (het lijkt wel een ingezonden brief) mag ik ‘mijn’ krant zeggen. Er zijn huwelijken die korter duren en in al die tijd ben ik nooit vreemdgegaan.
Maar in toenemende mate betrap ik mezelf op kleine irritaties. Hele thema-katerns die ik ongelezen wegmieter, de lifestyle in NRC Weekend vertoont nul overeenkomst met de mijne, de koppen willen wel érg graag gelezen worden. Die vernexting gaat sluipend, maar daarnaast vergalopperen ze zich de laatste tijd opzichtig. Zoals met het mallotige stuk van Hafid Bouazza over de ‘zandnegers’ en hun Arabische volksaard, of het gestoethaspel rond nieuwe columniste Georgina Verbaan (die ik overigens grappig vind schrijven). Steeds veelvuldiger moet de brave Sjoerd de Jong door het stof om de boel recht te ombudsen. Het hielp evenmin (laat ik de schijn van kleinzieligheid eens op me laden) dat ik de afgelopen maanden de boekenbijlage steeds tevergeefs opende in de hoop op een paar regeltjes over Hier moet ik ingrijpen. Geen woord, geen bolletje…
Natuurlijk, er zijn nog heel wat plekken in die krant waar ik graag kom. Rosanne Hertzberger, de scrypto, Wetenschap, Hans Ree, Bas Heijne, maar de teneur is onmiskenbaar: we maken een moeilijke fase door. Het enige is, als we uit elkaar gaan, waar kan ik dan terecht? Trouw vind ik aanvankelijk altijd goed en van lieverlee word ik er wee van, de Volkskrant heeft interviews met Gordon (en op de een of andere manier heb ik ze nooit vertrouwd), het Parool is te Amsterdams. Een proefabonnement op het Financieele Dagblad, zal ik daar anders eens mee beginnen?
Of die andere mogelijkheid: al het papier de deur uit en de rest van mijn leven promiscue van de ene krant naar de andere blendelen…
Ik kan pas 27 jaar lezen en ben begonnen met de Volkskrant en Trouw (van gescheiden ouders word je vanzelf polygaam), maar ben zo blij dat ik bij het NRC geland ben. Met name dat ze week na week weer een ironisch-maatschappijkritisch katern als de LUX weten neer te zetten zonder ook maar eens uit hun rol te vallen is bijna magisch.
Ja, de Slijpsteen voor Geest. Ze hadden die NRC er nooit bij moeten halen. Wat Trouw betreft ben ik het met je eens, voor het Parool ben je te mild, Perverse Mokumse Zelfbewierooking*. Blendle pakt het goed aan. Die kleine geldwolf van Klöpping geeft niet zomaar artikeltjes cadeau, zoals die weke ethische Correspondent. Hij stuurt het naar je email en dan moet je dus terug. Vervelend, zodat je eerder voor het echte zult kiezen. Betalen zul je. Maar ja, voor onze generatie is het wat hoog gegrepen.
*bij één o krijg ik ook een kringeltje, dan maar twee, veel mooier