‘Er heerst een nogal paternalistische houding tegenover minderheden, maar als je migranten ziet als medeburgers, kun je ze ook dezelfde vragen stellen’, stelt Paul Scheffer dit weekend in de Volkskrant. Antisemitisme diende als voorbeeld, maar Scheffers opvatting geldt voor alle maatschappelijke terreinen, dat spreekt.
Dus eigenlijk had ik de stoere eigenaar van het Turkse supermarktje bij de Cronjéstraat moeten vragen hoe zijn milieubewustzijn zich verhield tot dat van Jeroen Klaver en Marianne Thieme. ‘Plastic tasjes 1 cent’ stond er op een kartonnen kaartje geschreven. Een biologisch afbreekbaar kaartje, dat wel, maar toch… 1 cent? Dit had verdacht veel weg van een poging het nieuwe beleid te ondergraven. ‘Heeft u wel eens van plasticsoep gehoord?’ had ik ‘m moeten vragen, paternalistisch, half verwachtend dat hij naar de schappen met harira en Unox liep (hij is goed gesorteerd).
In plaats daarvan gniffelde ik (ik ben best wel een gniffelaar) en vroeg mijn medeburger of er ook wel eens klanten zijn die een tasje weigeren omdat ze het te duur vinden. Hij grijnsde breed en op hetzelfde ogenblik klonk bij de kassa naast ons de stem van een scherpe rekenaar: “1 cent? Nou, dan blijft het totaal hetzelfde. Doe maar.”
Om misverstanden te voorkomen, het was niet Jeroen Klaver. En ach, het is een kwestie van tijd tot de regelgeving wordt aangescherpt en er standaardprijzen komen voor alle soorten plastic zakjes, van klein tot groot, van fluttig dun tot sterk genoeg om er een levende zeekrokodil in te vervoeren. Het komt allemaal vanzelf goed.
Wij misschien paternalistisch maar in datzelfde VK-stuk liet Scheffer zich uit over de patriarchale cultuur die de minderheden meebrengen. Zouden we die begrippen tegen elkaar kunnen wegstrepen: wegen ze hetzelfde? Ik denk het niet.
@Onwijsgeer: ik moet een beetje op mijn woorden passen (mijn moeder leest mee!) maar ik ben zelf ook patriarchaal opgevoed – je kan er erg oud mee worden.