Wat was er veel licht vandaag! Van de hoogste kwaliteit! We merkten het gelijk al toen we op weg naar de duinen onder een viaduct door kwamen. Grijze betonplaten, je weet wel…
Het had zo een reclame voor grijs bier kunnen zijn. En op de tegels pal eronder dit dwerglandschap van (bloeiend?/groeiend?) mos. Zo groen als dat grijs grijs was (even vergroten).
En zo ging het maar door, het was of Hans Anders ‘s nachts stiekem iets had uitgevogeld met mijn ooglenzen of dat er biljoenen pixels waren toegevoegd aan de lucht boven de Kennemerduinen. We konden vanaf het uitkijkpunt bij ‘t Wed de staalovens van Tata duidelijk zien liggen. En voor wie nog weet wat blauwsel is, zouden ze een restpartij in dit meertje hebben gekieperd?
Dat het aan het strand schitterend was, kwam daarna niet meer als een verrassing. Er trippelden strandpluviertjes langs de vloedlijn en de bewolking die langzaam het blauw opat was er allerminst op uit de dag te verpesten.
Nog geen rood, hoor ik daar een kniesoor? Dat rood kwam pas toen we weer thuis waren. Foto onder lastige omstandigheden gemaakt vanuit het bovenraam; niet helemaal scherp, maar… you get the picture.
