‘Je moet eerst een beginnetje hebben’, pleegt mijn schoonmoeder te zeggen. Zij rust in het weekend niet eer ze de cryptogrammen van zowel Volkskrant als NRC af heeft. Zó fanatiek ben ik niet, met alleen de ‘scrypto’ van Steenhuis kom ik wel toe.
Zaterdag wilde het niet opschieten, ondanks mijn beginnetje. ‘Gek als een stoel (8)’ vulde ik direct in (‘bezetene’) en ook ‘gerookte specerij (9)’ kostte me geen hoofdbrekens: ‘kaneelpijp’. Toen ik ‘daar worden onderdelen van een set vervaardigd (13)’ ook had uitgeknobbeld, had ik in de bovenste helft al drie horizontalen. Dan zouden de verticale woorden een eitje moeten zijn. Alleen werd dat eitje niet gelegd, of gekookt of onthoofd.
Puzzel weggelegd en later op de dag een tweede poging. Er zat geen schot in. De drie langste oplossingen (2, 3 en 4 verticaal, elk zestien of zeventien letters) bleef ik schuldig. Het spreekwoordelijke nachtje slapen bracht geen uitkomst. Er zijn websites waar puzzelaars elkaar hints toespelen of ik kon mijn schoonmoeder consulteren, maar dat was mijn eer te na.
Toegeven dat je vastzit, dat je heilloos bezig bent, dat je waarschijnlijk ergens een fout hebt gemaakt – mij gaat het niet altijd even makkelijk af, zelfs met mijzelf als enige getuige. Toen ik uiteindelijk mijn psychische weerstand had overwonnen en een streep zette door een van mijn eerste antwoorden, vroeg ik me af op hoeveel andere terreinen van het leven ik volhardde in een kansloze strategie, zelf probeerde een wenteltrap te bouwen terwijl even terug een liftdeur uitnodigend open stond.
Hoe dan ook, nadat ik ‘kaneelpijp’ had veranderd in ‘pijpkaneel’ was de rest zo gepiept.