Gek gevoel altijd als ik een blogje in mineur eindig, zoals de vorige keer. Dan stel ik me voor dat jullie je voorstellen hoe ik in zak en as zit te zitten- in heel veel vieze as – sippend en simmend. En dat ik geen gat meer in die zak zie waardoor het glimpje licht aan het eind van de tunnel zichtbaar is. Of zoiets.
Terwijl ik inmiddels al lang weer boven jan ben – twinkel en fonkel en kwinksla, door duinen trippel en lichtvoetig (om niet te zeggen Cruijffiaans) alle tackles en charges op mijn zonnige humeur ontwijk. Tien jaar jonger dan drie dagen eerder.
Wat is er toch weinig voor nodig! Mooi weer, tulpenbomen die ineens in bloei staan, een gewonnen potje tegen een onbeduidende schaker (waardoor we ineens nog kampioen kunnen worden), een geslaagde 1 aprilgrap op het werk, een ijsje met mijn mentorklas bij het IJspaleis, een lentebockje op het terras en thuis een aflevering van een heerlijk onschuldige oude serie, Monarch of the Glen. En een paar luie dagen in het verschiet.
Ter verhoging van de vreugde op deze April Fool’s Day hier een klassieker van de BBC, over de overweldigende spaghetti-oogst in Zwitserland. Vele kijkers wilden na de uitzending ook zo’n boom en kregen het advies een stekje in een glas tomatensaus te zetten.
.
httpv://www.youtube.com/watch?v=tVo_wkxH9dU