Ga naar de inhoud

Generaties

Dit is zo’n week dat ik me gelukkig prijs. Het komt door mijn moeder, die vandaag 89 wordt. Laat ik dat eerst even voluit schrijven, in kapitalen: NEGENENTACHTIG. En in Romeinse cijfers: LXXXIX!

Het afgelopen weekend waren we met de familie bijeen in Doorn, waar ze een vakantiewoninkje heeft. Het nieuwe seizoen begint voor haar onveranderlijk met achterstallig onderhoud aan tuin en huis; twee trouwe klusjesmannen waren weggevallen (dat is een nadeel aan oud worden, dat niet alle leeftijdgenoten oud worden of anders dat ze eerder beginnen te sukkelen dan jijzelf) en het plan was de boel gezamenlijk op te kalefateren.

Aldus geschiedde, al wil ik mijn eigen aandeel niet overdrijven. Al snel tekent zich bij dit soort gelegenheden een scheiding af tussen de handige handen en de rest. Zo egaliseerde mijn zwager eigenhandig het verzakte terras: toen hij de eerste stoeptegels soepel los wipte met een spade, besefte ik direct: dit is van een andere categorie – dit is voor mij niet weggelegd. Zonder mij gaat het sneller en beter.

We waren daar in totaal met vijftien personen, gespreid over drie generaties. Mijn moeder (geboren 1927), haar vier nog levende kinderen plus de nodige partners (ik als oudste, geboren in 1953, de jongste uit ’63) en de vijf kleinkinderen (variërend van 28 tot 11), de oudsten met aanhang. Met een beetje geluk gaan we volgend jaar met de hele bende op herhaling. Want wat was het leuk! Op een ongedwongen manier hadden we het goed samen, zowel bij het tuinieren als tijdens de maaltijden.

Op maandag maakte ik nog een lammetjeswandeling met drie vrouwen van in totaal 150 jaar (al geef je ze maar 120). Mijn lieve vrouw alias de huisdichteres links, met rechts mijn nichtje Juliane uit Zwitserland, op wie ik buitengewoon gesteld ben (en het is wederzijds, mag ik zeggen).

. 

drievrouwen

En daartussenin, met paardenbloem in het haar, mijn jarige mama. En nee, ze had die andere twee niet nodig als steun om overeind te blijven.  Goed ter been, nog niet grijs, alles op een rijtje en onverminderd nieuwsgierig naar de wereld om zich heen. Op weg naar de negentig honderd!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *