Ahum… dat afgezaagde ach-Nederland-is-zo-mooi-gesprek was niet bij Het Zwaantje maar bij een visboer in Spaarndam, aldus de huisdichteres. Want ze wist nog goed, die man had een wijnvlek in zijn nek, in de vorm van…
Ik geloof haar subiet. Wat ik me alleen afvraag is waarom het iedereen altijd weer verbaast dat Nederland zo mooi is. Alsof we het iedere keer opnieuw verdringen. Neem mij nou, afgelopen woensdag. We wandelden langs de oevers van de Maas, bij Natuurgebied de Liendense Waard. Ik voel me dan toch een beetje een Chinees als ik een windmolen zie en meteen afdruk. En dan ook de foto nog mooi genoeg vind om in het RaDa-album te plakken.
.
En een vergezicht met kerktoren, dat zal jullie toch ook niet onbekend voorkomen? Niettemin, als ik een Oude Hollandsche Meester was, dan had ik penseel en palet onverwijld ter hand genomen bij deze aanblik.
;
.
Bij een akker langs de dijkweg drentelde deze praatjesmaker, die het vertikte om op te vliegen en alarmkreten te slaken. ‘Spatsies’ noemden we dat vroeger in Santpoort-Noord.
.
Zo’n kievit denk je wel zo’n beetje te kennen maar als je dan de foto beter bekijkt, blijkt dat beestje behalve zwarte en witte veren ook nog groene en paarse te hebben. De clichés zijn ook niet meer wat ze geweest zijn…