Ga naar de inhoud

Treurbeuk

Fredie lokte ons vanmiddag naar het Prinsenhof, waar zij haar fameuze ode Haarlem wat ben je mooi ten gehore bracht ter gelegenheid van de aanstaande restauratie van de schilderingen in het Vredestempeltje.

Het was een goede gelegenheid wat rond te dreutelen in de ‘hortus’, zoals de indigene gymnasiasten hun tuin noemen. En dan is de treurbeuk de grootste blikvanger.

.

treurbeuk1

.

Hij is met zijn 136 jaar (on)behoorlijk vitaal, deze fagus sylvatica pendula. Voor €200 koop je er bij het tuincentrum een van 3 meter hoogte, maar dan heeft ie nog nog geen geschiedenis en ik denk ook niet dat je er dan al ‘in’ kunt.

De Verzamelde Kritische Haarlemmers: “In? Klimmen, bedoel je?”

“Nee, ‘in’ in de zin van ‘binnen’.  Kijk, even tussen de treurbeuktakken door glippen…”

.

treurbeuk3

.

“ … en dan sta je in een soort arena, of amfitheater. Zo’n ronde, beschutte plek, waar je je even kunt afzonderen van het woelige schoolleven, wens je iedere puber toe. Een magische cirkel voor het verwerken van liefdesverdriet, tentamentrauma’s of andere turbulentie in de ziel. Of gewoon, omdat je alleen durft te zijn en graag omhoog kijkt (iets wat de meeste gezelschappen je niet in dank afnemen).

.

treurbeuk4

.

Zijn er op het Stedelijk misschien al leraren die hun leerlingen een therapeutisch /penitentiair kwartier onder de beuk opleggen? Dus als alternatief voor het armoedige ‘Ga eruit, nu! Melden! Naar de conrector!’ een tekst als ‘Ad hortum! Sub fagum! / En je blijft sub fago, tot ik je kom halen!”

Mijn eigen school ligt in een prachtige, lommerrijke omgeving, maar misschien dat ik tegen mijn pensioen tegen de afscheidscommissie zeg: ‘doe in plaats van een cadeau maar een treurbeukje à €60. Daar zullen ze me over veertig jaar dankbaar voor zijn’.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *