Ga naar de inhoud

Mopperkont

Vanochtend twittertripte ik naar een artikel in The Guardian over een te verschijnen essaybundel van de Engelse romancier J.B. Priestley (1894-1984), Grumbling at Large . Priestley? Die hoorde voor mij bij een oubollige generatie (Galsworthy, Somerset Maugham) waarnaar ik niet nieuwsgierig hoorde te zijn, maar in het artikel stond iets over de oppeppende werking van die essays dat perfect aansloot bij mijn verzuchting in Vakantieboek.

Ik haalde bij Kobo een andere essaybundel van hem op, Delight. * In het voorwoord legt Priestley een volledige bekentenis af: hij is een mopperkont. ‘If I have not had a good breakfast, I argue, at least I have had a good grumble.’

.

priestley

.

Als tegenwicht bevat Delight uitsluitend stukjes over de verrukkingen van het leven. Het begint met een ode aan fonteinen. 99 van de 100 mensen zijn dol op fonteinen, stelt Priestley. But where are they, these fountains we love? We hunger for them and are not fed.

(Bavocentristisch vraagje: wij hebben in Haarlem het schuimfonteintje op de Gr. Markt, bij het Kennemerplein is er een met ejaculatiestoornissen, in de vijver van het Schoterbos klatert het, maar… komen we tot tien?)

Priestley pleit voor een brede maatschappelijke beweging (moet kunnen met 99%) die hardnekkig actie voert, ‘te beginnen met ingezonden brieven aan The Times, gevolgd door unaniem aangenomen resoluties en afvaardigingen naar Downing Street, en zo nodig eindigend met optochten en massademonstraties en hardhandige schermutselingen. Wat hebben we eraan als we te horen krijgen dat we in een democratie leven als we fonteinen willen en geen fonteinen krijgen? Te duur? Ze kosten een habbekrats vergeleken bij allerlei andere dingen die we wel krijgen en niet willen. Onze steden staan volgepropt met allerlei tinnef waar geen weldenkend mens ooit om vroeg, maar waar zijn de fonteinen? Niks mis met het streven naar volledige werkgelegenheid, omzetverhoging, een goede handelsbalans, sociale zekerheid, een uitgewogen Zus en een uitgekiend Zo, maar geef ons ook fonteinen – meer en meer fonteinen – hogere en hogere fonteinen – fonteinen als wijnen, als blauw en groen vuur, fonteinen als diamanten en regenbogen op iedere plein. Gek? Waarschijnlijk wel. Maar we hebben al getracht gek te worden door middel van hete oorlogen en koude oorlogen, op een akelige manier. Dus waarom zouden we het niet eens wagen op een aangename manier? Waarom zouden we niet eens ophouden met schuimbekken en het schuimen overlaten aan gracieuze fonteinen, exquise fonteinen, schitterende fonteinen?**

* Voor de liefhebbers: op Youtube leest hij er stukjes uit voor (pas 1822 keer bekeken)

** Vertaling hapsnapholadijee door RaDa-reda

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *