Vanzelf, we deden in Gent ook een paar verplichte nummers, zoals de prachtige tentoonstelling Voor God & Geld in het Caermersklooster. Over de ‘nieuwe mens’ die de middeleeuwen baarden: kritisch, praktisch, nieuwsgierig, ondernemend. Maar andere herinneringen zullen langer blijven hangen.
Zoals de ouderwets gerokte priester die ons ‘gijzelde’ in het Augustijnenklooster door zijn (op zich boeiende en zeer persoonlijke) rondleiding wel erg lang te rekken. Of het half uur (= één Gentse Gruut à 9%) die we op het terras van café De Gentenaar doorbrachten. De kastelein had een grafhumeur (een paar terrasstoelen waren zojuist door de horecapolitie in beslag genomen). Een vrouw kapseisde met stoel en al zonder dat haar stemming en haar dronkenschap eronder leden. Twee fietsende junkies (of anders perfecte imitaties) kregen ruzie met de tramrails en maakten een buikschuiver vlak voor ons, zonder al te erge gevolgen. Iedereen ouwehoerde er met iedereen en het toppunt van gelukzaligheid leek me deze man, die het hele gebeuren overzag vanuit zijn scootmobiel en er geen bezwaar tegen had dat ik hem fotografeerde.
.
.
De nieuwe mens? Dat café was een soort reservaat voor de oude mens.
Zaterdagochtend kregen we nog een toegift. We waren al op weg naar Station Dampoort en daverden met onze rolkoffers over de kasseien van de Voorhoutkaai toen ik de herrie zat werd en rechtsaf sloeg. Daar stond een poort op een kier. We piepten naar binnen en stonden in de refter van de St. Baafsabdij.
.
.
Gesticht bij de samenvloeiing (Ganda, in het Keltisch) van Leie en Schelde. Later las ik dat de geschiedenis van de abdij teruggaat tot de zevende eeuw. En dat voel je. Nou ja, we voelden iets. Iets, iets… alsof de kanunniken van toen ons zegenden. Het kloostercomplex is niet vaak open, maar wij boften dat we naar binnen konden glippen doordat er in de tuin een botanische excursie was (in het voorbijgaan hoorde ik de gids vertellen over een kruid dat volgens de boeren hielp bij flauwtes en epilepsie).
.
.
Er hingen geen infopanelen en er was geen enkele poging gedaan de bezoeker te behagen. We hoefden geen pijlen te volgen en waren aangewezen op onze eigen waarnemingen en fantasieën.
.
.
Hier stelt de huisdichteres zich voor hoe zij het duizend jaar geleden gedaan zou hebben als religieuse / non / moeder overste / abdes / zuster van genade, etc. Op andere plekken daarentegen had ik graag wel een beetje uitleg gehad.
.
.
Die man in het midden heeft iets van Michiel de Ruyter, maar wat hij tussen die geraamtes doet? Met dit voorlopig onopgeloste raadsel besluit ik mijn minitrilogie over de andere Bavostad (zie ook D.A.M. en Loesplekken).