Kustplaat(s)jes

Uit mijn A149-stukje zouden jullie (mag ik jullie zeggen?) wellicht de indruk kunnen krijgen dat ik mijn vakantie heb doorgebracht op vluchtstroken, vluchtheuvels en middenbermen, maar dat Norfolk heeft wel degelijk veel te bieden.

Op onze eerste wandeling deden we de kust bij Dersingham aan, een paradijs voor vogels en vogelaars. Trekvogels gebruiken de lagunes als tussenstop en aan de andere kant van de duinen liggen de Salt Marshes, een waddenachtig gebied waar we ‘egrets’ (kleine zilverreigers) in de moddergeulen zagen foerageren. Over foerageren gesproken, wij plukten er heerlijke zeekraal voor ons avondmaal. We kwamen op dat stuk trouwens amper mensen tegen.

.

.

.

Drukker was het twee dagen later in New Hunstanton, op het oog een dertien-in-een-dozijn-badplaats, maar in werkelijkheid het geesteskind en de creatie van één (vanzelfsprekend Victoriaanse) man, Henry Styleman L’Estrange  (1815-1862), die het in zijn bol kreeg een spoorlijn aan te leggen naar die plek aan de kust en er een ‘resort’ uit de grond te stampen (voor dat laatste had hij wel personeel natuurlijk).

.

.

Die rood-witte krijtrotsen lagen er overigens al wel. En het scheepswrak is dat van de Sheraton, een trawler die in de oorlog dienst deed als mijnenveger. In 1947  kwam het schip tamelijk roemloos aan zijn einde toen het bij een storm werd losgeslagen van zijn ligplaats. Onbeperkt spareribs eten, daar deed het geraamte me aan denken. Na zeventig jaar is geheel bezet met kleine zeeslakjes. Voor meer over die rotsen en schip zie het blog East of Elveden.

En verder biedt Hunstanton het ouderwetse vermaak waarmee je een Engelse badplaats associeert: ezeltje rijden, draaimolens, bingo, gokautomaten en snoepsnoepsnoep en ijsijsijsijsijs voor dikkedikke mensen (dieetadvies aan de Britten bij dezen ingeslikt). En er zijn daar nog mensen die zandkastelen bouwen en niet van die kleintjes (L’Estrange zou goedkeurend hebben geknikt)

.

.

En ook in deze hoek van de wereld opkomend nationalisme. Schots nationalisme, want de ‘lion rampant’ is Schotlands onofficiële vlag (geassocieerd met de oude monarchie).

.

.

Weet je wat, we doen de kerken van Norfolk in een apart stukje en dan hier alleen nog even de zigzaggende golfbreker die ik zo mooi vond. Als dát geen vakantiekiekje is… Overigens hebben we de hele vakantie geen Nederlander gezien. Waar zat iedereen? Bij Haarlem Culinair?

.