Er was een afzetting die reparaties suggereerde en verderop zag ik (niet voor het eerst) dat er nog veel meer werk aan de winkel was.
.
..(e
(even aanklikken maakt het levensechter)
Ze begonnen het leven als een eeneiige tienling, niet van elkaar te onderscheiden, maar in de huidige geteisterde staat, na vier jaar beproevingen en slijtage…
.
.
heeft elk van die ramen een eigenheid, een individuele doorleefdheid, die niemand had kunnen voorzien. Verweerd, gebarsten, verbrijzeld. Ze lekken, ze beslaan, ze zwikken door als je erop gaat staan…
.
.
Ze doen denken aan fondantijs in een kwakkelwinter…
.
.
Of aan conceptuele kunst. Van die schilderijen die ‘Painting’ heten. Of ‘Grey Painting’ (om de kijker een beetje te helpen).
.
.
Zullen we de hele mikmak maar meteen overdoen aan overbuurvrouw Ann Demeester?
.
.
Voor een retrospectief in de Vleeshal van het glaswerk van Oriol Casas Cancer?
.
.
En met het noemen van die naam weten jullie, Haarlemmers in hart, nieren en onderbuik vanzelfsprekend waar die horizontale ruitjes zich bevinden.
.
.
En jullie weten ook dat de RaDa-reda een zwak voor die charmante Spaanse architect heeft.
.
.
(Beetje Paul Klee hierboven – mooi, toch?)
.’
.
Ja, ook al heeft de Tand des Tijds met zijn Stationsplein minder moeite dan een krokodillenmuil met een soepstengel. En ook al zal deze afzetting vast niet de laatste zijn, boven de fietsenstalling of elders.
.
.
P.S. Wie van dit soort fotologjes houdt, kan ook terecht bij Kwallenbakkers , Vrije expressie, Gezandstraald, en Laagbijdegronds (over putdeksels).