Een klassieker voor ons, deze wandeling van station Overveen naar Zandvoort, door de Kennemerduinen met tussenstop bij Parnassia.
Parnassia is altijd anders, maar op de een of andere manier nooit goed. De keuken heb ik in de loop der jaren het hele pand door zien reizen, haardvuren verrijzen op ogenschijnlijk willekeurige plekken, de zelfbediening maakte plaats voor piepjonge obers en oobsters. Alles moet een moderne, dynamische bedrijfsvoering suggereren, maar vier seizoenen per jaar heerst er desoriëntatie bij zowel personeel als clientèle. Als volière voldoet Parnassia wel uitstekend, want de huismus (passer domesticus) laat zich er kennelijk niet verdrijven; vandaag scheet er eentje vanaf veilige hoogte op de huisdichteres.
.
.
Het was het enige smetje op deze dag gelukkig. Verder was alles prachtig, vooral dankzij de rijp. Een anders onopvallende beukenhaag (Fagus sylvatica) kreeg door de bepoedering net dat beetje extra glamour.
.
.
In het Engels heet ‘rijp’ trouwens hoarfrost : alles wordt er net een beetje hoarier = ruiger door.
.
.
Als je tegenwoordig door de duinen loopt, heb je recht op een paar ontmoetingen met dieren (ik zou ze missen als ze er niet meer waren, door gewijzigd natuurbeleid, of wat dan ook). Stiekem hoopte ik vandaag op de Konikspaarden – die zouden het mooist uitkomen op de gewitte ondergrond, maar deze hooglander misstond evenmin.
.
.
.
We besloten de wandeling bij strandpaviljoen Thalassa, met alcoholica en friturica. In de verte verfde de zon de golven rood en verder hadden we even helemaal niks nodig. Toen we tegen zessen weggingen, zagen we bij tafeltje 20 dat je rijp ook nog eens kunt gebruiken als postillon d’amour.
.
Goed spul, hoar hoor!