De cursor van Andries Knevel kreeg deze week landelijke bekendheid toen de presentator er op Twitter een #dtv-tje aan wijdde (en natuurlijk geen #wtf-je): ‘Cursor vast’
‘Bidden!’ adviseerde een meligerd. Hoe het is afgelopen met dat weigerachtige pijltje weet ik niet. Wellicht verkeert het nog steeds in rigor mortis op Andries’ scherm, maar het lijkt me waarschijnlijker dat het euvel inmiddels is verholpen.
Op zich zou ik wel benieuwd zijn hoeveel MANUREN en ENERGIE er DAGELIJKS in DIT LAND worden verspild door kleine ict-irritaties – onvindbare bestanden, stakende printers, incompatibiliteit, tekortschietende volmachten, bevroren schermen, etc. Hier thuis op mijn eigen leptoppie heb ik het systeem redelijk onder de duim, maar op het werk lopen de zaken niet altijd zo gesmeerd. Daar proberen ze me altijd eerst de cloud in te jagen als ik iets opsla, om maar eens iets te noemen. Je leert er (foeterend en zuchtend) mee leven.
Gisteren had ik voor de variatie een digi-irritatie die omsloeg in hilariteit. Voorafgaand aan een laat lesuur wilde ik nog wat oppepmuziek draaien. Cheer up, London! van The Slaves. Oei, het loeide wel erg hard door de school, dus ik haastte mij het volume lager te zetten. De muziek zwol direct weer aan tot disconiveau. Ik probeerde de Youtube-volumeknop. Dat hielp twee tellen, toen zat ik weer in de herrie. Een virus? Ik zág de volumeschuif teruggaan naar max.
.
Er kwamen twee vroege vijfdeklassers binnen, die zich afvroegen wat er in mij was gevaren. Ook toonden ze zich hulpvaardig en doken het diepe van de computer in. Aan de instellingen lag het niet. We ploeterden nog even door – het was een komisch gezicht, die eigenmachtige volumeknop, maar het lawaai was niet te harden. Tot een van hen een helder moment had. Er was een onvermoede duidelijk aanwijsbare oorzaak: op mijn volle bureau, op het uiterste puntje van het toetsenbord, rechtsboven, rustte een kloek, gebonden woordenboek. Rustte? Drukte! En precies onder dat puntje bevond zich een knopje van een door mij nooit gebruikte volumeregelaar.
Probleem opgelost! Waarna we gedrieën de slappe lach kregen.