De nacht bracht akelig nieuws. Voor mij vierdegraads verdriet (een kind van een vriendin van.. enz.), maar niettemin zo akelig dat het ‘s ochtends nog niet was vervluchtigd.
Ik wandelde de stad in, met een woelig hoofd, dat tegen beter weten in bleef zoeken naar troost en oplossingen voor de lijdende tweede- en derdegraders. Ik had wat excuusboodschappen bedacht, maar als ik die vergat zou er geen man overboord zijn. Het was half elf en eigenlijk vind ik de stad dan op zijn interessantst. Op dat tijdstip zijn de meeste mensen nog niet door hun goede moed en wilskracht heen; de dag houdt nog meevallers en beloftes in.
Bij een stadsvilla worstelden twee bezorgers met een wasmachine met hoogtevrees, die voor geen prijs de treden van het bordes op wilde. In het Kenaupark stond een kraan met in het bakje een snoeigast die de dode punten van boomkruinen verwijderde. Ook de kades van de Nieuwe Gracht werden onder handen genomen; als ik somber ben doet het me doorgaans goed als anderen (mannen met hesjes en helmen) zich bezighouden met onderhoud en renovatie (of er niets aan de hand is en de toekomst gewoon doorgang vindt). Dan zie ik graag boenen, plamuren, schrobben, wieden, strijken, lakken en poetsen.
.
.
Bij Van der Pigge stond ik alweer zo ver open voor mijn omgeving dat ik me er bijna mee bemoeide toen een vrouw om ‘pestokruiden’ vroeg. Die verkochten ze gelukkig niet (en hopelijk bestaan ze ook niet). Ook verder zat het mee. Mijn broek hing gestoomd en met een scherpe vouw klaar bij de kleermaker aan de Botermarkt. Mohamed stond op zijn post bij de HEMA met Straatjournaal van februari. Ik kocht bij de sigarenboer een HD en wandelde richting Café de Paris voor koffie.
Daar zat een groter gezelschap, dat ook iets te verstouwen had, aan de innige omhelzingen en de nadrukkelijke schouderklopjes te zien. Zelfs dat deed me goed. Toen ik weer buiten stond was ik echt opgekikkerd. De zon deed onverwacht een warming up voor de lente en ik zag schoonheid in lelijke dingen.
.
Er kwam een nieuwe stadsslogan bij me op: HAARLEM GENEEST. Die verwierp ik ter plekke. Als het zo eenvoudig was…
.
P.S. in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.