Driemendalletjes

Zoals bekend kunnen mensen elkaar pijn doen. Opzettelijk (zoek zelf voorbeelden in het nieuws van de afgelopen weken / maanden / eeuwen) of onopzettelijk.

Met de huisdichteres liep ik langs het Staten Bolwerk, vrolijk in gesprek. Ik hoorde een jogger naderen. Dertig meter achter ons bewoog een plompe vrouw zich traag en weinig aerodynamisch voort, alsof ze zich door een dichte mensenmenigte heen vocht. Ik zwenkte automatisch naar links om ruimte vrij te maken op het pad en ging door met mijn druk relaas. Op de vrouw sloeg ik totaal geen acht meer, tot zij – het had even geduurd – naast mij opdoemde precies op het moment dat ik toe was aan de clou van mijn verhaal, met verve gebracht: “Nou, dat schiet lekker op zo!”

Ze keek me aan over haar schouder, een gewond dier. Ik wou nog in de achtervolging gaan, excuses prevelen, het misverstand uitleggen, maar die blik was alles zeggend. Het kwaad was geschied.

.

Niemendalletje 2

Jullie kennen die van opti- en pessimisten, die halfvolle c.q. -lege glazen zien. Hier thuis hadden we een vreemde variant. Bij de Coop had ik een bakje cranberry’s gekocht. Hoeveel procent cranberry’s zitten er in een ongeopend bakje, zou je je nooit afvragen, als je zo goed van vertrouwen / naïef bent als ik.

De huisdichteres daarentegen leest ook de kleinste lettertjes, vermoedt onder elk grassprietje een addertje en wil het naadje van iedere kous weten. Die laat zich geen knollen voor citroenen verkopen. En zo kwam zij tot een ontgoochelende ontdekking. Mijn bakje cranberry’s bevatte naar eigen zeggen 47% cranberry’s. En verder rietsuiker, water, plantaardige olie en conserveermiddel. Dat had geen pessimist kunnen bedenken: voortaan moet ik dus twee van die bakjes nemen.

.

.

Niemendalletje 3

Mijn tante Annemarie zaliger gebruikte in het voorjaar de term ‘lentesluiers’ voor het zweem van groen dat over de bomen ligt voordat ze vol in blad staan. Gisteren bij een wandeling door Amelisweerd moesten we dus aan haar denken.

.

.

.

.

In het RaDa maakte ik in 2006 voor het eerst gewag van ‘lentesluiers’. Weer zo’n woord waar Google weinig mee kan, maar dat de potentie heeft om de Nederlandse taal te verrijken. Annemarie, ik blijf het proberen. Voor jou!

PS Voor herfstsluiers zie hier

Paars PS Een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen? Abonneer je via ‘Over RaDa’ of in de zijbalk.