Blauw op straat

Ik fietste vanuit school langs de Van den Vondellaan in Driehuis. Diverse zesdeklassers fietsten mij tegemoet, die hadden over een half uur hun examen Engels. Ik had een niet zo vrolijke plicht te vervullen, waarvoor ik per se op tijd diende te zijn en ik was lichtelijk gespannen.

Ik was geen getuige van het ongeluk in die zin dat ik het zag gebeuren. Ik hoorde alleen de klap en ik zag de brommerrijdster akelig over de straat bij het zebrapad schuiven. Ze ging op een vluchtheuvel zitten, onthutst, en omklemde een pijnlijke knie.

De andere betrokkene was een magere, al wat oudere postbode (in oranje tenue), die met de fiets aan de hand die zebra had willen oversteken. ‘Gaat het?’ vroeg hij. Aansluitend begon hij zich vrij te pleiten. Het meisje (ik herkende haar niet als een leerling van mijn school) zat daar met haar helm op en kermde. Het pleidooi van de postbode was zo te horen overgegaan in een requisitoir. Jouw schuld!

Het verkeer werd niet gehinderd door de gevallen brommer, dus alle auto’s reden door. Mijn dilemma was duidelijk: ging ik dat meisje troosten, EHBO verlenen, zo nodig 112 bellen en die postbode sussen? Met onvermijdelijk vertraging? Anderzijds, doorfietsen was hardvochtig, maar ik mocht niet te laat komen, dan zou er elders paniek ontstaan. Ik stond een aantal tellen in dubio en toen… waar kwam ze vandaan? was daar een agente van politie.

Een echte, geen stadswacht. Was ze op het trottoir bezig geweest de ligusterheggen te inspecteren op illegale uitlopers? Hoe dan ook, ze stak kordaat over naar de plaats des onheils. Haar gezicht kon ik niet zien, alleen haar blonde paardestaart en de hardware waarmee ze omgord was: handboeien, holster, pepperspray, portofoon, enz. Dat meisje was in goede handen. Nog nooit was ik zo blij met blauw op straat, dacht ik terwijl ik wegdemarreerde.

PS Bij mijn vorige stukje stond geen plaatje en Twitter, overstuur (we leven in een beeldcultuur!), plakte er een willekeurige, overjarige RaDa-foto bij van een zonsondergang. Om ze niet nogmaals in verlegenheid te brengen, lever ik vandaag een stilleven aan gemaakt bij het haventje in Spaarndam – een afterparty van vier ballonnen (of drie ballonnen en een ui?).

.

.

Paars PS In de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.