Ga naar de inhoud

Strandkneier

De bestendigheid van een nieuwe relatie schijn je te kunnen testen door samen een nieuwe tent op te zetten, liefst in de regen – als de samenwerking slaagt zonder gekibbel is er hoop. Maar wat test je als je in je eentje een tent in moet pakken?

Bij de strandopgang bij Duin en Kruidberg kwamen we twee buren tegen. Wij hadden een verknoopte dode hazelworm gezien en blauwe libellen bij een duinmeer. Zij hadden een broodje tonijn gegeten in IJmuiden. En oh ja… “Als je vriendelijk wilt zijn moeten jullie die arme man daar even helpen, die probeert al minstens tien minuten zijn tent in de hoes te wurmen.”

De man stond bij het viertalige bord dat het beging van het naaktstrand markeerde. Vijf meter bij hem vandaag stond een jongen in blauwe zwembroek te oefenen met blauwe elastieken (?), dus als iemand gedienstig moest zijn, was die lenigerd de aangewezen persoon. Wij ploften een eind verderop neer in het zand, aten wat, genoten van de zon en deden natuur- en naturistenwaarnemingen. Alleen, het driftige gewapper van dat oranje doek viel steeds lastiger te negeren.

.

Kneit1

.

“Je zet die tentjes in een wip op”, had onze ter zake kundige buurman gezegd (gnuivend), maar…

.

kneit2.kneit3kneit4

.

Dus die man stond daar inmiddels een kwartier te hannesen. En die acrobaat pal ernaast deed of zijn neus bloedde. Hoe moeilijk kon het zijn…?

.

kneit5knei6knei7

.

In principe ben ik solidair met alle onverbeterlijke klunzen en prutsers van deze wereld. Ik ben een van hen. Geef mij een geraffineerde sluiting of verpakking, een onbekend soort douchekraan, een miniem haakje dat in een net iets minder miniem oogje moet en na een stief half uurtje kwartiertje minuutje begin ik gefrustreerd te tieren dat… Oh, kijk, die blauwe broek maakte zich nu uit de voeten zonder zich te bekommeren om de onbesliste worsteling met het oranje.

Dus nu zouden wíj er in principe op af kunnen stappen en kwansuis iets zeggen als ”Wil het een beetje lukken, meneer?” “Zullen we helpen, of probeert u het eerst liever nog een half uurtje alleen?” “Wij zitten u inmiddels tien minuten gade te slaan. Misschien bent u optimistischer van aard, maar WIJ geloven er niet meer in. Zal ik dat foedraal vasthouden?”

.

knei8

.

Ik vroeg mij af hoeveel tijd ik in mijn leven al kneiend heb doorgebracht. Pulkend, peuterend, frunnikend, rukkend, wrikkend en wringend zonder goed gevolg. Wellicht had de tentman een dergelijk zelfonderzoek uitgevoerd, want hij leek tot een onomkeerbaar besluit gekomen.

.

kneitentx-1

.

Met de tent in de hand ging hij weg van de dat blauwe bord en liep naar de vloedlijn. Geknakt? Verslagen?

.

kneitentx

.

Bij de vloedlijn gekomen, aarzelde hij geen moment: kordaat stapte hij de branding in en vervolgde zijn weg naar Engeland. Go west. Want als je ergens een onverpakte tent kunt gebruiken is het daar.

3 gedachten over “Strandkneier”

  1. Van Kneien had ik nog nooit gehoord, maar ik wil hier vooral mijn dank uitspreken voor het gebruik van ‘kwansuis’.
    Je hoort het woord zelden meer en eerlijk gezegd gebruik ik het zelf ook vrijwel nooit.
    Bij kwansuis denk ik onstuitbaar aan mijn moeder, een geboren Dordtse, hoewel je dat niet meer aan haar kon horen. Dit in tegenstelling tot haar jongere zus. Mijn moeder nam het woord nog wel regelmatig in de mond, evenals genoemde zus. Uitgesproken met een Dordts accent klinkt het nog mooier en ik heb altijd een beetje vermoed dat het ook een typisch Dordts woord was.
    Echter; tenzij de RaDa-reda ook van Dordtse oorsprong is, moet ik concluderen dat de verspreiding van kwansuis breder is en niet tot het specifiek Dordtse idioom behoort.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *