“Raar licht”, zei ik toen de ‘Eton mess’, mijn favoriete toetje bij Van de Sande, voldoende gezakt was om naar buiten te gaan. Zó raar aan de ene kant:
.
.
Daar regende het al (Een beetje Orkney-achtig – zie Regenschijn) En zó aan de andere, oostelijke:
.
.
Daartussenin bevonden wij ons. Het is van het Santpoorterplein nog 400 meter tot ons huis, dus toen er een paar vette regendruppels neerplopten, kon ons dat niet deren. Temeer daar…
.
.
Er moesten betere plekjes zijn om ‘m te zien, in volle glorie. Ergens bij de Kleverparkweg? Mijn camera slaagde er niet in hem helemaal te vangen, met al zijn 180° – maar hij was perfect.
.
.
De H. Hartkerk zoog miraculeus al het licht naar zich toe, al is er geen katholiek meer te vinden in zijn binnenste. En alsof één regenboog nog niet genoeg was… Ineens was daar een klein zusje dat dapper meedeed.
.
.
In het echt was het allemaal veel mooier en spannender natuurlijk – ach, Haarlemmers, ik neem aan dat jullie ook allemaal op jullie balkons stonden om het spektakel te aanschouwen? Eigenlijk had ik vanavond de foto’s van zo’n vunzige stationstunnel willen inplakken, maar die houden jullie tegoed.
P.S. Voor kunstmatige regenbogen, zie Blussen.
Paars PS: In de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.