Ga naar de inhoud

Leven in het Lied

Ik ken Mylou Frencken een beetje – ze woont twee straten verderop en als we elkaar tegenkomen bij bakker of glasbak maken we een luchtig praatje. Zonder dat had ik Leven in het Lied waarschijnlijk niet eens doorgebladerd in de boekwinkel.

.

9200000071824955

Interviews met Paul van Vliet, Johan Hoogeboom, Jan Boerstoel, Mike Boddé… wat ik daar las beviel me. Er zat bovendien een CD bij, dus vooruit. Sinds de aanschaf lees ik dagelijks hap-snap een of twee hoofdstukken. Met veel plezier! Uit alles spreekt hoeveel Frencken zelf van kleinkunst houdt. De gesprekken hebben daarnaast een aangename intimiteit (collega’s / vakmensen onder elkaar en sommige kent Mylou ook privé). Haar eigen kanttekeningen verwerkt ze sluw in vaak komische terzijdes. En na de bespiegelingen van – ik noem maar iemand – Jeroen van Merwijk wil je Eén oorlog tegelijk en Wat zijn de vrouwen groot toch ook graag weer eens een keertje horen. Zo werkt dat. Niets aan de hand, tot ik vandaag zin had in het interview met Kees Torn.

Ik luisterde eerst naar Muizenval, een liedje van 42 seconden; de beste opname die ik voor jullie kon vinden staat bij iTunes en wordt na 40 seconden afgekapt, dus denk het woord ‘verzin’ en de slotriedel er achteraan. Tot over 40 seconden (het is nr.20).

Schitterend toch? En uit Torns leven gegrepen. Ik begon nietsvermoedend te lezen, grinnikend om de slordige afspraak waardoor ze op aanpalende terrassen op elkaar zitten te wachten. Daarna val je direct in een hartverscheurend verhaal. Torn woont meestentijds bij zijn José, maar had al 24 jaar een huurhuisje bij een woningcorporatie. Hij betaalde trouw de huur, maar toen hij niet afdoende reageerde op verzoeken / aanmaningen om aan te tonen dat hij daar werkelijk woonde, hebben gerechtsdeurwaarders de complete inboedel vernietigd: manuscripten, zijn correspondentie (een paar duizend brieven), muziekcassettes en 87 typemachines. Alles weg – je hapt naar adem van verontwaardiging als je het leest.

Kees Torn is de klap nog niet te boven en zit met zichzelf in de knoop – nah, dit flauwe bruggetje naar ‘Kunstje’ moeten jullie me maar vergeven. Dat interview laat je echt ontdaan achter (‘Drank maakt meer kapot dan je lief is, dat is zeker. Maar ik weet niet hoe het zonder had gemoeten’). Hier is hij in betere tijden.

 

4 reacties op “Leven in het Lied”

  1. Hoe een boekomslag me weerhield van het kopen van dit boek. En dit stukje me overhaalt het aan te schaffen…

    Je foutgeparkeerde barrel staat weken verder te roesten op een industrieel terrein, maar je persoonlijke bezittingen gaan door de versnipperaar en de oven in? Het ironische lijntje van de ongetwijfeld unieke correspondentie van Thorn, die zijn brieven niet opende, is snel gemaakt, maar jezus wat zuur. Er is geen ruimte voor mensen die dingen anders doen en niet anders kunnen. Heel tragisch.

  2. Fijn boek is het, hè? Ik heb de drukproef mogen corrigeren. Zulke opdrachten maken de werkweek meer dan leuk!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *