Een uur eerder was het toevallig nog ter sprake gekomen: aanwaaimuziek en de schoonheid ervan. Je hebt er geen concertkaartje voor gekocht, je hebt er geen playlist voor aangeklikt, de muziek is er gewoon ineens.
Ik herinner me hoe Make up van Lou Reed 40 jaar geleden uit een zolderkamer schalde toen ik in het gras lag te wachten tot een Ierse jeugdherberg openging. Of een zomerse hoosbui in de Vogezen die de huisdichteres en mij dwong naar het enige huis in de omgeving te spurten; ze hadden de ramen open en de radio aan. Onder de brede dakgoot schuilden we 20 minuten bij de klanken van een mij onbekende opera. Zelfs al had ik ‘m geïdentificeerd en als CD gekocht, zou ik ‘m nooit meer zo intensief hebben kunnen ervaren als toen, met de ruis van de regen erdoorheen gemixt.
Gisteravond kwam ik iets na middernacht thuis van een tuinfeestje, ietwat woezelig van rode wijn en Dalwhinnie. Nog geen slaap. De huisdichteres (die ‘aan de schrijf’ was) stemde in met een rondje Bolwerk. Het was nog zwoel en de maan was rond.
.
.
Het lijkt wel of de parken intensiever worden gebruikt de laatste tijd. Eenlingen op een bankje broederlijk met hun telefoon, stelletjes die afzondering zoeken, en grotere groepen, die zich om een paar scooters scharen en het goed hebben met hun eigen muziek en andere stimulantia.
.
.
Wij waren alweer op de terugweg, via de Schotersingel, toen we we aan de overkant van het water stemmen hoorden uit een zo’n groep. Het te verwachten gejoel en gelach, dat echter onverwachts overging in harmonieus gezang. Ik kende het nummer, maar de huisdichteres was sneller: Billy Joel, met …. She’s always a woman to me ? Nee, dat andere. De groep was stilgevallen, maar zette na een kort beraad opnieuw in, met overtuiging. Zuiver, waarbij meisjes en jongens afzonderlijke partijen zongen.
It’s nine o’clock on a Saturday
The regular crowd shuffles in
There’s an old man sitting next to me
Makin’ love to his tonic and gin
Ze kwamen een heel eind. Ah… The Piano Man. Wij stonden daar en genoten. Waren ze ontsnapt van de Koor Biënnale? We zijn het niet gaan vragen.
.
.
Thuis beluisterde ik The Piano Man nog even op Youtube. Zoals te verwachten, in het park deed het me meer.
P.S. De Schotersingel heeft een eigen RaDa-categorie.
Paars P.S.: in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.
Mooi woord Marius, aanwaaimuziek, ik begreep het direct. Vrijdagavond had ik heerlijke aanwaaimuziek van ergens uit de flat. Na een fijne dag zat ik nog wat te mijmeren op de bank, in de schemering, met de balkondeur open. Flarden onherkenbare rock stegen op van een lagere verdieping en vervolmaakten mijn zomergevoel.